Znowu dzięki Jurkowi mamy ładne zdjęcia dokumentujące wczorajsze obserwacje i wczorajszy Księżyc. Na ostatniej fotce ładnie widać wszystkie wczorajsze cudeńka - Grimaldi z krzyżem św. Andrzeja, Bailly, Aristarchus z doliną Vallis Schróteri, Pythagoras na północy - to świetne szczegółowe zdjęcie, a wiadomo że fotki okolic pełni wcale nie są łatwe do zrobienia. Dzięki niemu jeszcze raz na spokojnie mogę powrócić do wczoraj oglądanych miejsc .

_________________
Adam Skrzypek

GSO 10", SW ED80, SW 90/900, AZ4, Nikon Action VII 10x50
Star Adventurer, Canon 1100D mod

Wydawać by się mogło, że wystarczająco napatrzyłem się na Księżyc i wszystko jest już wykonywane rutynowo. Tymczasem, choćby wczoraj, dreszczyk emocji towarzyszył mi, sprawiając, że obserwacje i fotografowanie były szczególnie przyjemne.
Miło mi tym bardziej, bo wiem, że patrząc wczoraj na Księżyc, wszyscyśmy doświadczali podobnych emocji, a to rzadkość, bowiem w tak empatyczny sposób obserwujemy zazwyczaj zjawiska zaćmieniowe, czy zakryciowe, a nasze codzienne patrzenie na Srebrny Glob ma całkowicie indywidualny charakter. Takim pewnie pozostanie, ale okazjonalnie pojawiające, wspólne obserwacje wzbogacą nas o nowy poziom wrażliwości.
I za to, Adamowi i Ani, dziękuję.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

ED80/600, telekonwerter TK2x i 2.5x, Lumix G3, EQ3-2, Registax6.
8 września br. Księżyc 5 godzin przed trzecią pod względem wielkości, tegoroczną pełnią.

Po 23.15, po okresie zachmurzenia pojawiło się okno pogodowe ze znakomitą przejrzystością powietrza; Księżyc niemalże oślepiał. Południowo zachodnia i południowa krawędź wyraźnie reliefowa - znów formacje brzegowe dostępne obserwacjom. Widać ciągle na południu Góry Leibnitza. Przy zachodniej krawędzi na wysokości Morza Wilgoci dostrzec można pierścieniową formację Mare Orientale (Morze Wschodnie). Widoczne grzbiety określane są nazwami: Montes Rook i Montes Cordilliera.
Tu ED80 więcej nie jest w stanie pokazać, ale nawet jak na lekko niekorzystną librację, charakterystyczne kształty są rozróżnialne. Przy tym stopniu oświetlenia, jeśli libracja byłaby korzystna tzn. około 8 stopni więcej, w zasięgu mielibyśmy jedną czwartą (?) Morza Wschodniego. Na takie korzystne warunki wciąż czekam.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Wczoraj niestety - poza przysłowiowym rzutem oka - nie dane mi było obserwować Księżyc, a szkoda, bo formacje brzegowe wyglądają dosyć ciekawie. Muszę w przyszłości zapolować na Morze Wschodnie. Być może kiedyś będą lepsze niż wczoraj warunki do jego obserwacji.

Jurku, z ilu mniej więcej klatek składają się fotki finalne? Chociażby ta ostatnia, "Księżyc 5h do pełni_8.09.2014r_ED80F1200_LumixG3_70%" ?

_________________
Adam Skrzypek

GSO 10", SW ED80, SW 90/900, AZ4, Nikon Action VII 10x50
Star Adventurer, Canon 1100D mod

Ta akurat seria liczyła 300 zdjęć, z których w Registaxie wybranych zostało 60 najlepszych. Duża projekcja wymaga trochę dłuższej serii, aby było z czego wybierać - klatki się bardzo zmieniają, a skutki wysokiego ISO1000, pozwalającego uzyskać krótkie czasy (1/500sek) trzeba zniwelować większą liczbą składanych klatek. W ognisku głównym robię zazwyczaj około stu zdjęć i wybieram przynajmniej 30.
Adamie, ale to nie żaden warunek. Takie kryteria sobie zakładam i jest to całkiem indywidualne podejście. Myślę, że seria 20 klatek i wybranie 10-ciu względnie dobrych, nie spowodowałoby jakiejś znaczącej różnicy. Ja po prostu stosuję podejście "na wyrost", by zapewnić sobie jakieś manewry w opracowaniu materiału.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56