Dzisiejsze Słońce w H-alfa. Ładna jest ta grupa nr 11504!

_________________
TOWARZYSTWO OBSERWATORÓW SŁOŃCA IM.WACŁAWA SZYMAŃSKIEGO
http://tos-sun.blogspot.com

"Piękny jest zawód człowieka, wdzięczne jest zamiłowanie amatora astronomii, który tylko wtedy rączo zabiera się do swego miłego zajęcia, gdy Słońce świeci."
Antoni Barbacki

Paweł, kolejna wysokiej jakości mozaika - urokliwa i malownicza. Rzeczywiście południowo-zachodni region Słońca za sprawą dużej grupy i kilku mniejszych zachwyca aktywnością, a wąskie spektrum dodatkowo podkreśla szczegółami ten fakt. Ja nastawiam się na rejestrowanie na zdjęciach, jutro i w następnych dniach, towarzyszących plamotwórczej aktywności pól pochodni fotosferycznych, a w tym południowo-zachodnim rejonie powinno ich być sporo. Liczę na ten "lukrowy" spektakl. Powodzenia w dalszych obserwacjach. Pozdrawiam.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Ciężko o dobrą jakość mozaiki, jak się składa z kilku avików, ale cały czas się staram. Bardzo wiele zależy skąd obseruję. Poza domem wyniki są sporo lepsze. Z mieszkania, szczególnie rano, ze względu na turbulencje powietrza, wyniki są gorsze. Najważniejsze jest to, że na Słońcu ZAWSZE jest coś ciekawego.

_________________
TOWARZYSTWO OBSERWATORÓW SŁOŃCA IM.WACŁAWA SZYMAŃSKIEGO
http://tos-sun.blogspot.com

"Piękny jest zawód człowieka, wdzięczne jest zamiłowanie amatora astronomii, który tylko wtedy rączo zabiera się do swego miłego zajęcia, gdy Słońce świeci."
Antoni Barbacki

Twoje prace są bardzo staranne i nie sposób przejść nad nimi obojętnie. Zwłaszcza gdy ktoś na nie patrzy również bardzo osobiście, jak ich twórca. Mój stosunek do naszej gwiazdy jest tak samo afektowy, jak do naszego satelity. Chociaż Słońce nie jest rzeźbiarskie (tak jest na moich zdjęciach, bo na Twoich jest rzeźbiarskie!), można tak samo odnajdywać szczególny jego koloryt i pewien aspekt "ożywienia" - jeśli domyślasz się o co mi chodzi. To ta jego cecha zmienności i aktywności budzi największe emocje i największe zaciekawienie. Doświadczamy chyba podobnych emocji, bo bez indywidualnego podejścia, nasza aktywność w oglądaniu i fotografowaniu zjawisk na Słońcu byłaby tylko mechanicznym przejawem naszych umiejętnosci. Dlatego mogę śmiało mówić o Twoich pracach - Obrazy! Powodzenia Pawle.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Aktywna, sporych rozmiarów grupa nr. 11515 01.07.2012r.

_________________
TOWARZYSTWO OBSERWATORÓW SŁOŃCA IM.WACŁAWA SZYMAŃSKIEGO
http://tos-sun.blogspot.com

"Piękny jest zawód człowieka, wdzięczne jest zamiłowanie amatora astronomii, który tylko wtedy rączo zabiera się do swego miłego zajęcia, gdy Słońce świeci."
Antoni Barbacki

Świetne zdjęcia Pawle. H-alpha sprawia, że oczy cieszą się widząc tak piękne struktury słoneczne. Obserwowaliśmy dzisiaj Słoneczko z Olkiem. Było na czym oko zawiesić

_________________
refraktor SW 150/750, Orion EON 72/430, MAK 90/1250, FirstScope 76/300
AZ4, Vixen Porta, AllView, FASTRON-5s
Canon EOS 600D, Canon EOS 300D, Canon 50 mm f/1.8 II, Canon 17-85 mm f/4-5.6
ToupTek Camera GPCMOS1200KMB

Zapraszam serdecznie na mojego bloga: https://modeler4884.blogspot.com/

Dobre zestawienie - bardzo poglądowe. Zawsze należy docenić wysiłki naszych kolegów zmierzające do pokazania zjawiska w jak najszerszym kontekście i tutaj Paweł bijesz nas na głowę. Fotografie bardzo wyraziście oddają autonomiczność zobrazowania różnych obszarów spektralnych, a zatem zastosowania różnych technik. Brawo Paweł, a tak na marginesie, jakoś domyślnie oczekiwałem od Ciebie takiego podejścia, bo to nasuwało się jakoś tak samo przez sie.
I proszę, jakbyś czytał w moich myślach i wychodził na przeciw moim oczekiwaniom. Gratulacje i prośba o więcej takich projektów dydaktycznych.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Z mojej strony również nie obejdzie się od słów pochwały, gratulacji i zarazem podziwu za te zdjęcia. Wspominałem już gdzieś indziej o tym, że są one świetne, ale chcę korzystając z tej okazji zwrócić uwagę na jeszcze jedną rzecz, otóż tak jak Pan Jerzy, na zestawienie - wspaniałe!

PS. Tak, ja również wczoraj je widziałem, taka aktywność naprawdę cieszy oczy!!

_________________
Sol omnia regit! -- Asteroid observer (TOTAS J04).
________________________
Comet C/2014 (SOHO-2831) - Meyer group
Comet C/2015 (SOHO-2991) - Meyer group
Comet C/2016 (SOHO-3092) - Kreutz group
Comet C/2017 (SOHO-3277) - Kreutz group
Programming, computer science, .NET

Miło, że załączone fotki się podobają. Pokazanie grupy plam z świetle widzialnym i Ha dają porównanie co można zobaczyć. Słońce w świetle widzialnym jest nie mniej ciekawe i fascynujące niż w Ha, dlatego zawsze zachęcam do obserwacji i fotografowanie powierzchni Słońca.
Dziś cała tarcza Słońca z 1 lipca 2012r wraz pokazaniem kierunków i współrzędnych heligraficznych.

_________________
TOWARZYSTWO OBSERWATORÓW SŁOŃCA IM.WACŁAWA SZYMAŃSKIEGO
http://tos-sun.blogspot.com

"Piękny jest zawód człowieka, wdzięczne jest zamiłowanie amatora astronomii, który tylko wtedy rączo zabiera się do swego miłego zajęcia, gdy Słońce świeci."
Antoni Barbacki

Paweł, mozaikę masz odwróconą góra-dół (północ jest na dole w lewym rogu). Całość jest ponadprzeciętną prezentacją i kontynuacją poprzedniego postu. Całościowy pokaz zjawisk na Słońcu, udowadnia dobitnie Twoje profesjonalne przygotowanie. Więcej takich projektów i zaobserwujemy jakościowy skok w uświadomieniu sobie czym jest aktywność naszej gwiazdy, a świadomość tego to poszerzenie naszego światopoglądu. Widzę - rozumiem - wiem! Paweł, proszę o jak najwięcej - choć rozumiem, że to katorżnicza praca i wymaga czasu aby zgromadzić materiał zdjęciowy, oraz odpowiednio go opracować. Jeśli nasz zachwyt i podziękowania choć trochę mogą Ci wynagrodzić nakład pracy, proszę, dostarczaj nam nowych obrazów, choć wątpię czy będziemy nasyceni. Pozdrawiam i wracam do ponownego studiowania mozaiki.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Ależ to niesamowite! Niespodziewałem się, że protuberancje mogą występować na wysokości 80-tego równoleżnika. Jeśli dobrze interpretuję (Paweł, masz większe doświadczenie, popraw mnie proszę) - te smużyste, ciemne struktury to właśnie rzut ciemniejszej materii protuberancji na tło tarczy słonecznej - tak po prostu one wyglądają na tarczy Słońca? W tym wąskim spektrum patrzy się na Słońce jak na bizantyjską tkaninę - ornament przy ornamencie. Niezwykłe doświadczenie - stąd mój post za postem. Jeśli mój zachwyt nie zaniknie, napiszę znowu.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Również jestem zachwycony, wspaniała praca! A Słońce w ostatnich dniach daje nam naprawdę powód do ogromnego zadowolenia i zachęca do obserwacji.

I jak tu nie dać tego "like"?!

_________________
Sol omnia regit! -- Asteroid observer (TOTAS J04).
________________________
Comet C/2014 (SOHO-2831) - Meyer group
Comet C/2015 (SOHO-2991) - Meyer group
Comet C/2016 (SOHO-3092) - Kreutz group
Comet C/2017 (SOHO-3277) - Kreutz group
Programming, computer science, .NET

Wydaje mi się Jerzy że chyba nie. W końcu aby padł "cień" to źródło światła musiałoby być po przeciwnej stronie obiektu który daje cień a przecież najjaśniejsze w tym układzie jest samo słońce więc samo na siebie by cień rzucało? Chyba nie ale oczywiście mogę być w błędzie

_________________
Synta 10", Plössl 10mm, Plössl 25mm, Barlow Vixen 2x T2, UHC-S

Tylko ja nie miałem na myśli cienia protuberancji tylko projekcję chłodniejszej materii na tle gorętszej, a więc jaśniejszej fotosfery. Mam świadomość istnienia takiego mechanizmu, a wątpliwości moje dotyczyły jego adekwatności w wyjaśnianiu obecności tych, chyba trzech, dymków-smug na zdjęciu. Paweł ma doświadczenie w technice H-a, w której manifestują się bardzo wyraźnie wszystkie zjawiska przebiegające w fotosferze i warstwach atmosfery słonecznej leżących bezpośrednio nad nią. Do niego należy więc rozwiązanie tej naszej "zagadki", ale raczej spodziewam się potwierdenia przez Pawła mojej tezy!
Sebastianie, twój wywód był logiczny i wcale nie chcę wywrzeć wrażenia, że nie miałeś podstaw tak sądzić. Tu jednak chyba obserwujemy inny mechanizm.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Mozaika zamieszczona powyżej oczywiście jest odwrócona północ-południe, ale już mozaika z naniesionymi współrzędnymi jest jak najbardziej poprawna. Zauważ Jurek że na niej odwróciłem północ-południe. Również sprawdziłem bo nie dało mi to spokoju z danymi innych obserwatoriów i jest dobrze. Spójrz choćby na współrzędne grupy 11515, plama główna jest na 15 stopniu półkuli południowej i tak jest na mojej mozaice wtopionej w siatkę wpółrzędnych. Cieszy fakt, że niektórzy nie tylko podziwiają nasze Słońce w tym wątku, ale uważnie śledzą zamieszczane dane i szczegóły! Oczywiście ja również mogę się pomylić, czekam na dalsze uwagi, spostrzeżenia, albo zauważone błędy - choćby nawet w opisie.
Te ciemne, często długie wstęgi to nie cienie protuberancji, ale protuberancje, widoczne jako chłodniejsza materia na tle rozgrzanej powierzchnii Słońca. Wyglądają naprawdę malowniczo. Bardzo ciekawie wygląda taka protuberancja, która jest już na skraju tarczy i widać jej strukturę, a jej druga część jest jeszcze na tarczy Słońca.
Jak dobrze Jurek zauważyłeś (i tu widać że jesteś dobrym obserwatorem!) protuberancje pojawiają się w przeciwieństwie do plam słonecznych na wyższych szerokościach heliograficznych. Powiem więcej, czasem można je zaobserwować w okolicach biegunów słonecznych. Są one nie związane z aktywnością plamotwórczą, często są to protuberancje stacjonarne.

Trochę brak pogody, więc trochę już nieaktualna protuberancja z 30 czerwca

_________________
TOWARZYSTWO OBSERWATORÓW SŁOŃCA IM.WACŁAWA SZYMAŃSKIEGO
http://tos-sun.blogspot.com

"Piękny jest zawód człowieka, wdzięczne jest zamiłowanie amatora astronomii, który tylko wtedy rączo zabiera się do swego miłego zajęcia, gdy Słońce świeci."
Antoni Barbacki

Zauważyłem odwróconą mozaikę - tą na dole, bo w stosunku do układu pokazanego wyżej jest odwrócona i zwichrowana. Północ na niej jest w kierunku lewego dolnego naroża a wschód w kierunku lewego górnego naroża. Nic nie stoi Paweł na przeszkodzie, żeby orientować tak zdjęcie. Chodziło mi tylko o pewną konsekwencję w zestawianiu obu zdjęć i w takim rozumieniu jest odwrotnie. Plama w kierunku lewego dolnego naroża na dolnym zdjęciu jest plamą z górnej fotografi z siatką współrzędnych z północnej półkuli - stąd moja uwaga. Jest to drobiazg Pawle, choć gdybyś np. podał oznaczenia orientujące dolne zdjęcie nie byłoby moich uwag, bo nie chcę w żaden sposób popsuć wysokiej oceny Twojej pracy. To były raczej uwagi porządkujące niż wartościujące.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Dolne zdjęcie to wynik tego co uzyskałem z kamerki bez obracania i orientowania wg kierunków. Stąd wydaje się ta mozaika zwichrowana, faktycznie północ jest w lewej dolnej części zdjęcia. Wcześniej mozaik też nie orientowałem wg kierunków i to będzie mój priorytet przy publikacji kolejnych mozaik. Chyba tak lepiej się je ogląda, wiedząc gdzie jest wschód a gdzie zachód. Dzięki za doychczasowe uwagi, które na pewno przeniosę na jakość kolejnych zdjęć

_________________
TOWARZYSTWO OBSERWATORÓW SŁOŃCA IM.WACŁAWA SZYMAŃSKIEGO
http://tos-sun.blogspot.com

"Piękny jest zawód człowieka, wdzięczne jest zamiłowanie amatora astronomii, który tylko wtedy rączo zabiera się do swego miłego zajęcia, gdy Słońce świeci."
Antoni Barbacki

Dzięki Paweł za cierpliwość i wyrozumiałość. Czasem gderam aż nadto! Rzeczywiście obraz wyjściowy może być bez żadnych obrotów prezentowany - sam to stosuję, bo uważam że jest to swego rodzaju informacja o rzeczywistej orientacji SŁońca czy Księżyca w stosunku do współrzędnych równikowych. Nie uważam nigdy tego faktu za "niedoróbkę". Tu jednak mieliśmy dwa zdjęcia i gdyby nie moje gderanie, przyznasz, że ktoś niedoświadczony weźmie oba wprost - bo doskonale pasują z grubsza (bez żadnego obracania). Jednakże szczegóły różnią tak zorientowane zdjęcia dobitnie. Wybacz więc te uwagi - nie z uszczypliwości ale z życzliwości formułowane.
Doskonale rozstrzygnąłeś nasze wątpliwości w sprawie protuberancji. Posiadamy trochę wiedzy ogólnej, ale dobrze byłoby gdybyś nas też czasem trochę podszkolił, chętnie sam uporządkuję swoją wiedzę i uzupełnię wiadomości. Bo te nasze dzisiejsze wypowiedzi wynikają bezpośrednio z nieobycia z techniką H-a. Ale tak ogólnie Paweł - rób swoje i nie zważaj na nasze gadanie. Przyznasz, że gdybyśmy nie uważali i gdyby nas to mało obchodziło nie bylibyśmy w stanie cały dzień pisać o jakichś "Obrotach". A tak to masz dowód, że patrzymy, wnioskujemy, domyślamy się, spieramy, ale w tle mamy zawsze wzgląd na perfekcyjną Twoją robotę. Powodzenia Paweł.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Sporo materiału, ale z braku czasu na obróbkę, tylko grupa 11520 z 8 lipca.

_________________
TOWARZYSTWO OBSERWATORÓW SŁOŃCA IM.WACŁAWA SZYMAŃSKIEGO
http://tos-sun.blogspot.com

"Piękny jest zawód człowieka, wdzięczne jest zamiłowanie amatora astronomii, który tylko wtedy rączo zabiera się do swego miłego zajęcia, gdy Słońce świeci."
Antoni Barbacki

Paweł, genialne to zestawienie.
Pomysł, żeby pokazać rzeczywistą orientacją wycinka powierzchni Słońca za pomocą siatki współrzędnych jest naprawdę świetny! Mamy czysty, dodatkowy przekaz, pomagający użytkownikom np, teleskopów Newtona w orientowaniu obrazu na swoich zdjęciach. Paweł, jeszcze raz szacun!
Patrzyłem i podziwiałem, odnosiłem ten obraz także do moich zdjęć - refleksjom nie było końca. Komplementarność stosowania odmiennej techniki na zdjęciu jest jeszcze dobitniej podkreślona. Łuki koronalnych pętli między obszarem 1520 i 1519 nasuwają przypuszczenie o powiązaniu przyczynowym tych obszarów, to samo wrażenie można odnieść patrząc w kierunku południowo-zachodnim, gdzie bardzo wyraźnie w obrazie plazmy manifestuje się wielkoskalowe pole magnetyczne. Michała, w jego wątku, ucieszyłaby fotografia serca widocznego na wschód od grupy 1519 na zdjęciu H-a.
Sam widzisz Paweł, jak Twoje prace oddzałują na na mnie i podejrzewam, że nie jestem w takim odbiorze osamotniony.
Dziękuję za Twoje doskonałe zdjęcia, czekam na następne. Pozdrawiam.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56