Kiedyś należało wrócić do najlepszego materiału z wiosny tego roku. Jego opracowanie, na szybko (na gorąco), odbyło się w wątku: "Dzisiejsze obserwacje - kwiecień'12". Pochodną tego materiału było opracowanie zdjęć zrobionych z wydłużeniem ogniskowej, jednak był to tylko pas terminatora - w wątku: "Terminator Księżyca 30.04.2012r".
Materiał zdjęciowy w ognisku głównym mojego Cassegraina 9" składał się z trzech serii zdjęć, każda po 120 klatek. Istotą niepokoju towarzyszącego mi przy każdorazowym oglądaniu finalnego zdjęcia był niedostatek wrażenia plastyczności powierzchni Srebrnego Globu - pewnie uboczny efekt wąskiego przedziału dynamiki i nieadekwatnego algorytmu obróbki. Ostatnio eksperymentowałem w tym ostatnim aspekcie i uzyskawszy pozytywne efekty postanowiłem przenieść obiecujący sposób stakowania na materiał uważany przeze mnie za najlepszy. Powody do optymizmu dawały dwa fakty: pierwszy - permanentne zwiększenie ilości wyselekcjonowanego materiału (mój niedostatek w tym względzie związany jest z przyjętą technologią "nonAVI" i możliwościami sprzętowymi) i drugi - lepsza podatność wynikowego obrazu na etapie obróbki końcowej na zabiegi poszerzające jego dynamikę. Mam subiektywne powody sądzić, że nowe podejście dało obrazowi większą głębię, plastyczność i wrażenie jego naturalności w fizjologicznym aspekcie jego odbioru. Zróżnicowanie tonalne pozwoliło wprowadzić w obrazie nową estetykę - oprócz dostrzegalnej poprzednio ostrości detali, stały się one teraz elementem zauważalnego efektu przestrzennego.
Na podkreślenie zasługuje fakt, że poziom ostrości zdjęcia (zniejszonego do 75%) dorównuje rozdzielczości sprzętowej, którą powinienem osiągać przy wydłużonej dwukrotnie ogniskowej. Jest to nietrywialny problem, ponieważ zdjęcia w ognisku głównym wiążą się z wieloma ułatwieniami, w tym ponad trzykrotnym zmniejszeniem materiału i co się z tym wiąże, tyleż mniejszym przedziałem czasu potrzebnym do jego uzyskania. Mogę zatem zysk czasowy spożytkować na zwiększenie ilości materiału podstawowego, bez niepotrzebnych zabiegów konfiguracyjnych.
Przedstawione zdjęcie jest mozaiką trzech kadrów (przypominam, mozaiką składaną ręcznie). Warto, oprócz oglądania detali w obrębie samego terminatora, wyraźnie poszerzonego przez odpowiedni algorytm obróbki, spojrzeć na wschodnią krawędź tarczy Księżyca (na godzinie pierwszej) - rzadki widok Morza Humboldta (Mare Humboldtianum), w tej fazie jako ciemnego zapadliska na brzegowych partiach. To już raczej ciekawostka samego obrazu niż technologii jego wykonania.
| Załączniki: |
|
Księżyc 30.04.12r_CRC9pf_LOC.jpg [ 1.14 MiB | Przeglądane 5057 razy ] |