Księżyc z ogniskowej 3200mm
Pracując z refraktorem TS152/900 i Barlowem 2x wydłużającym ekwiwalentnie ogniskową do F15, można stwierdzić, że pracuje się już na limicie, jednak czekałem tylko na odpowiedni seeing, by użyć Barlowa Delta Optical ED 3x dającego wypadkową ogniskową około 3200mm, czyli F21 i sprawdzić, co da się w ten sposób osiągnąć. Dla sześciocalowego achromatu to jest jednak wyzwanie.
3 lipca br. o godzinie 20:19, czyli jeszcze przed zmierzchem (pół godziny do zachodu Słońca) warunki były odpowiednie do zdobycia mojego kolejnego "ośmiotysięcznika". W "złotym strzale" południe terminatora: Clavius, Blancanus, Moretus, Short i Newton wypełniony czernią, tuż przy krawędzi, bo jak się okazało, kilkanaście minut później już nie było takiego obrazu i dwa inne kadry zostały zmarnowane. Wrażenie, że może w dniu następnym i następnym, pojawi się równie dobry seeing i będę mógł pokazać więcej zdjęć z F-3200mm, jest złudne. Prezentuję zatem tylko małą próbkę obrazów i wrócę do tematu w stosownym czasie.
Jeśli na podglądzie widać wyraźnie drobne detale i ostrzenie nie sprawia problemów, to już się dusza cieszy. Kiedy podczas obróbki otrzymuje się sygnały, że jakość obrazu przewyższa nawet tą z użyciem Barlowa 2x, to doświadcza się niemal hedonistycznej przyjemności i aluzja do zdobywania ośmiotysięcznika jest też całkiem trafna. Godząc się na Wasze uśmiechy i dowcipne komentarze, dodam, że ten stan zadowolenia trwa nadal a upłynęło już trochę czasu.
Smakuję tę miękkość obrazu - dostatecznie jasnego, ale kontrastowego, wywołującego wrażenie dużej plastyczności - przestrzenności. Wyłuskuję liniowe twory (bruzdy, rowy, rozpadliny...?), niektóre podwójne i zastanawiam się kiedy je wszystkie zidentyfikuję na mapach, albo kiedy je wszystkie nazwę? Liczę malutkie kratery w uszeregowanych liniowo strukturach i kiedy jest ich więcej niż trzy, cztery, to z zadowoleniem (znowu!) nazywam je łańcuchami (catena) kraterów, a jest ich całkiem sporo. Wspinam się wzrokiem po tarasach wewnątrz koron kraterów, jak po stopniach i widzę w nich zręby tarasowych księżycowych ogrodów. Przekraczam w wyobraźni granicę cienia w kraterach i zgaduję ile rzeczywistych faktów zgadzałoby się z tym wyobrażeniem. Przyglądam się wnętrzu 245 kilometrowego Claviusza i zastanawiam się, czy wiele subtelnych struktur warto byłoby oglądać w nieco innym oświetleniu. I kiedy to będzie znowu możliwe?
Na pewno nie jestem obiektywny, ale próbuję podsunąć Wam mój punkt widzenia i to optymistyczne nastawienie, że chociaż dobre warunki mogą się szybko nie powtórzyć, jest nadzieja na kontynuowanie walki o astrofotograficzną "koronę Ziemi". Bieżący stan zadowolenia nie będzie trwał wiecznie - potrzebuję kolejnych bodźców!
Refraktor achromatyczny TS 152/900, ASI 120M z filtrem Baader H-alpha 35nm, Barlow Delta Optical ED 3x (ekwiwalentnie F-3190 mm ). EQ-ATM, AutoStakkert!2 (200/1500).
Załącznik:
xx_conv.30_Clavius,Blancanus,Moretus_3.07.2017r_20.19_TS152F3190_ASI120M_H-alpha35nm_105%....jpg [ 507.37 KiB | Przeglądane 5321 razy ]
Mapowanie na podstawie QuickMap http://target.lroc.asu.edu/q3/#
Załącznik:
Clavius, Blancanus, Moretus, Short, Newton_QuickMap.jpg [ 700.24 KiB | Przeglądane 5321 razy ]
Eksperymentalnie - multistacking, czyli stakowanie w AS!2 5 x 100 najlepszych klatek z pięciu klipów po 1000 klatek i ich połączenie oraz końcowa obróbka w Registax 6.
Załącznik:
xx_multistack_Clavius_B3x_conv_3.07.2017r_20.21_TS152F3190_ASI120M_H.alfa35nm_105%....jpg [ 624.17 KiB | Przeglądane 5321 razy ]