Od zarania dziejów, patrzymy z utęsknieniem w naszym spojrzeniu, z fascynacją i podziwem w ten gwieździsty bezmiar.
Dla jednych gwiazdy były oczyma Boga, dla innych zaś ''światełkami'' przypisanymi dla każdego człowieka. Gdy gwiazda spadała, ziemski padół opuszczała kolejna dusza.(Ciekawe zaś co myśleli, gdy było max. roju Perseidów np.?)
Inni po dziś dzień, czytają z nich przyszłość.Dla czego, aż z takim upodobaniem, patrzymy w to ciemne, majestatyczne niebo? Próbując ''wyłuskać'' choć najdrobniejszy zeń szczegół?
Może nasze korzenie, wywodzą się z innego Świata- odległego o miliony lat świetlnych stąd? ''Są dziwy pod Słońcem, o których się nie śniło naszym filozofom'' pisał William Szekspir...
Ci wielcy pośród nas, jak Mikołaj Kopernik lub Galileusz, wnikliwie badali Wszechświat, a odpowiedzi na pytania jakie sobie zadawali, do dnia dzisiejszego dają wiele do myślenia i są ponad czasowe, aktualne...
Choć żyjemy na Ziemi, Kosmos, ma wielki wpływ na nas. Księżyc panuję nad przypływami i odpływami. Od zamierzchłych czasów działa na naszą wyobraźnie, zwierzęta są niespokojne- zachowują się inaczej.
Agencje Kosmiczne na Świecie, realizują swe badania, coraz bardziej i dalej zaglądają we wnętrze Wszechświata. Ta wiedza, może kiedyś ocali ludzkość przed zagładą, przed kometą- nieobliczalną asteroidą?
Cóż znaczy człowiek, w konfrontacji z niezmierzonym Kosmosem. Gdzie odległości są niewyobrażalne, zaś światło przemieszcza się miliony lat?
Jakże wielki wpływ ma Astronomia, na dzieje Świata, kultury narodów- na losy ludzi od pokoleń.
Może moje rozważania nie wnoszą nic nowego- ale czasem, warto przystanąć- pomyśleć nad tym wszystkim, co ciągnie nas - jak wilka do lasu i spędza sen z naszych powiek- dosłownie i w przenośni :)
