Marzyłby mi sie taki zlot w dobrych górskich warunkach. Może Zwardoń wynagrodzi mi długi okres wyczekiwania na takie warunki. Dzięki Janusz.

Nawiązując do obserwacji Księżyca 19-tego maja, prezentuję zdjęcia w większej skali - F4500mm. Ten "lunarny tort" jest podzielony na części, pokazując południowe i północne obszary Srebrnego globu i okolice krateru Copernicus: w tym góry Karpaty, Apeniny. To też nawiązanie (korespondencyjne) do szkicu Kopernika Robarta Gudańskiego. Pod względem fakturalnym, okazale prezentuje się południowa część terminatora, gdzie dominuje oczywiście Clavius ze swoją "koroną" koliście ułożonych małych kraterów i zawsze w tej fazie w jego wnętrzu dostrzec można tajemniczą postać, rezydujacą tam i niezmienną. Widzicie ją? Tycho nie chce sie wyróżniać - za wcześnie na jasną koronę promieni. Za to terminator na wysokości Tycho rzeźbi bizantyjską mozaikę kraterowo-światłocieniową, jakbyśmy patrzyli na skomplikowany kompleks kraterów. Tymczasem przypadkowo ułożone niecki zespaja w jednolitą strukturę obficie rozłożony wokół cień, meandrujący potokami i woalami pośród wzniesień, władajacy niepodzielnie w lokalnych obniżeniach terenu. Gdzieś tam powinniśmy zobaczyć krater Kies i kopułę o tej samej nazwie. Jest tam również struktura kraterowa przypominajaca reprezentatywną dla zbiorów Mandelbrota (fraktali) postać żuka. To tylko część z okazałych wizerunków tego obszaru.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Dzisiaj miałem wspaniały seeing! Obraz Saturna jak ze zdjęć i to tych z górnej półki! Coś wspaniałego. Przerwa Cassiniego wyrysowana czarną, ostrą kreską, pasy na globie planety, niejednorodność pierścienia B oraz bardzo delikatny pierścień wewnątrz pierścienia B (czy to już pierścień C, czy słabsza/ciemniejsza część pierścienia B - tego nie jestem pewien). W sąsiedztwie Tytan, Tetyda, Rea i Dione.. po prostu rewelacja!
Na Księżycu pierwszy raz w życiu obserwowałem wizualnie krater D wewnątrz Platona. Krater D leży blisko podobnej wielkości krateru C i podczas słabszych warunków jak i w mniejszym sprzęcie trudno je rozdzielić (dzisiaj obserwowałem GSO 12).

Po takim wieczorze astroakumulatory pozostaną naładowane na długo

_________________
Messier: 17/110, Caldwell: 10/109, Księżyc 45/100, Wenus, Mars, Jowisz(Io, Europa, Ganimedes, Kallisto), Saturn(Tytan,Rea,Tetyda,Dione), Uran, C/2011 L4 PANSTARRS

Czy to nie dziwne, że w warunkach miejskich, z balkonu uzyskuje się najlepszą rozdzielczość obrazu, a kiedy indziej sesje zdjeciowe w czasie wyjazdów na miejscówki odbywają się w warunkach uznawanych zaledwie za dostateczne i ED 80 na balkonie daje lepszy obraz niż o sześć cali większy od niego teleskop.
Zmierzch, bezwietrznie, stabilne powietrze, wyjątkowo przejrzyste. Pojedyńcze klatki (surowe) lepsze niż niejeden stack i to bez potrzeby ich zmniejszania (przykład poniżej).
Zdjęcie w ognisku głównym (F-600) dla porównania z innymi. Dalej zastosowałem telekonwerter wydłużający ogniskową: do 1200mm i 1500mm. Skala wzrostowa wcale nie przyczyniła się do degradacji obrazu. Resize wszystkich stacków do 75% tylko dla łatwiejszego przesyłu za pomocą modemu internetowego. Rzeczywiście będzie co wspominać i złorzeczyć przy pojawieniu się gorszych warunków.
Księżyc w wieku 11 dni. Ta i zbliżone wartością do niej fazy, między pierwszą kwadrą a pełnią, są najczęściej eksploatowane fotograficznie. Paradoksalnie otwarty przestwór Oceanu Burz (Oceanus Procellarum), ciemny i stosunkowo pusty, przyczynia sie do wystawienia nienajlepszej oceny fotografowanego obszaru pod względem jego atrakcyjności. Jednak, choćby dla przykładu cały kompleks artefaktów z okresu wulkanicznej aktywności, czyli okolice Aristarchusa (na lini terminatora), stanowi godny zainteresowania rejon. Wspomniane w ubiegłym miesiącu okolice Mare Frigoris i struktura przypominajaca zarys serca także są widoczne (oparte na kraterze Herschel). Kepler ujawnia swoje promieniste atrybuty, a Mare Humorum w tym oswietleniu pokazuje "zastygłe fale przyboju" przy swoim zachodnim brzegu. Bliskość pełni ma wływ na to, jak "rozświetlają się neony" promieni Tycho. Południowo-zachodnia część terminatora "udziwniona" akcentem podłużnego krateru Schiller, a południowe obszary wyjątkowo już jasne "rozpływają się w światła powodzi" i nawet dominującego Claviusa trudno jest zauważyć - dla tego rejonu umownie możemy ogłosić już pełnię.
Jeśli ktoś już powoli żegna się z Księżycem odliczając czas do jego pełni, to ja przeciwnie, zacieram ręce i trzymam kciuki za to, aby w podobych dzisiejszym warunkach, móc podglądać i fotografować zachodnią krawędź Srebrnego Globu - miejsce tyleż ekscytujace (sądząc z opisów) co mało przeze mnie poznane.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Mnie wczoraj tak ładne pojedyncze klatki jak te Jerzego nie wyszły. Być może winna jest tu wczesna pora robienia zdjęć, niebo było wciąż jasne i Księżyc nie pokazał jeszcze w pełni swoich kontrastów. A i fotograf lepszy ...

Rzeczywiście wczorajsza pojedyncza klatka Jerzego wyszła lepiej niż niejeden stack.

_________________
Adam Skrzypek

GSO 10", SW ED80, SW 90/900, AZ4, Nikon Action VII 10x50
Star Adventurer, Canon 1100D mod

Czasem to właśnie te kilkanaście minut o zmierzchu, tworzące idealne warunki, przyczyniają się do dobrych zdjęć. Między innymi dlatego tak namiętnie fotografuję Księżyc na jeszcze jasnym niebie. Wizualnie też oceniałem lepszy obraz przed sesją zdjeciową niż po jej zakończeniu. Podobnie było w ubiegłą niedzielę, kiedy jak mi się wydaje przegapiłem początek zmierzchu, bo potem było już tylko gorzej. Wczoraj o 23-ej było już sporo mgły wokół Księżyca.
Po zestakowaniu 100 klatek przy F600 ze zdziwieniem stwierdziłem, że stack bez żadnych dodatkowych zabiegów był wystarczająco dobry aby go uznać za finalny. Tylko dla poprawienia detali w światłach wavelet pierwszej warstwy podniosłem minimalnie - do 3. Wykres jakości klatek po estymacji obrazowała linia prosta - zdumienie.
Adamie, różnice w naszej ocenie warunków tego wieczoru, całkowicie korelują z porą wykonywania zdjęć, a ich jakość jak pokazuje praktyka jest dziełem przypadku - pogodowego przypadku. Może dodatkowo też trochę mojej intuicji. Zatem, niech nas nie odstrasza jasne niebo o zmierzchu.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Księżyc w wieku 12 dni, na jasnym niebie, tuż przed całkowitym zachmurzeniem. Warunki już nie tak dobre jak wczoraj.
Stack z 77 klatek, zmniejszony do 75%. ED80/600, Lumix G3, Iso 160, 1/250 sek.
Dzisiaj widać więcej "jałowego" obszaru Oceanus Procellarum, i gdyby nie widoczny w całości obszar Vallis Schróteri, można by rzec, od wczoraj nic się nie zmieniło. Czekam na jutrzejszy dzień - mam nadzieję na zobaczenie krzyża św. Andrzeja (niestety wymagana jest większa projekcja i dobre warunki).

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Udało mi się wykorzystać rano trochę pogodnego nieba, aby przyjrzeć się Słońcu. Balkon, ED80, Lumix G3, Filtr Baadera ND3,8, UV/IR-cut, ISO 160, 1/1300 sek., ogniskowa wydłużona telekonwerterem do F-1300 (wykorzystany pełny rozmiar matrycy formatu połówkowego).
Dwie główne grupy plam: północna -1755 i południowa - 1754 wraz z towarzyszącymi mniejszymi obszarami aktywnymi, na zestawieniu w pełnej rozdzielczości aby można było przyjrzeć się ich morfologii. Obie grupy pojawiły się przy wschodniej krawędzi w stadiach początkowych i z dnia na dzień obiecująco się rozbudowują.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Wykorzystałem znowu pogodny poranek na zrobienie kilku zdjęć Słońca. Sprzęt taki jak wczoraj, jedynie gorsza widoczność sprawiła, że w Registaxie złożonych zostało tylko (!) 21 klatek - jak się okazuje, te najlepsze dają w wyniku lepszy obraz niż stack z większej ilości z wczoraj. Niestety to nie może być ogólny pogląd na stakowanie, jedynie wyjątek.
Dodaję też zestawienie porównawcze w pełnej rozdzielczości wycinków N i S z grupami: odpowiednio 1755 i 1756 dla przyjrzenia się zmianom w obrębie obu obszarów.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Główny cel - zdjęcie "pasiastego Księżyca" - choć nie zrealizowany, to jednak skutkujący kadrem Księżyca 18 godzin po pełni z reliefową wschodnią krawędzią i pięknym pióropuszem (koroną) promieni wokół Tycho. Stack 60 klatek w Registaxie, wykonanych ED 80 (F-1200) na EQ3-2 i Lumixem G3, ISO 400, 1/100 sek. Dużo chmur, które miały w planach zagwarantować pasiastą zasłonę na Księżycu i choć tego nie uczyniły, przynajmniej w jednym przypadku wykreowały surrealistyczny obraz "opalizującego Księżyca". Mnie się podoba - może i Wam też?

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Dzisiaj po powrocie z pracy ok. 21 niebo się oczyściło, więc nie mogłem przepuścić planetarnego "trójkącika", którego dane mi było podziwiać już pół godziny później nad zachodnim horyzontem, Jowisz-Wenus-Merkury. Ten ostatni zarejestrowany przez moje oko drugi raz w życiu. Cała trójka w polu widzenia lornetki 10x50. Piękny widok mimo dość jasnego tła nieba.Bezcenne:) Przez teleskop malutkie tarczki. Później poszło parę pospolitych eMek i oczywiście Właściciel Pierścionków lekko dzisiaj pofalowany. Ok.23 chmurki wymusiły ewakuację wszelkich instrumentów.

_________________
SW DOB 10" / MAK 90+kity
SWWA 6mm+Scopos30mm+SWWA9mm+Hipek17mm+UHC-S 2"
Lornetki Tento 7x35 DeltaOptical Entry 10x50
Variatio delectat;)

Mnie też się bardzo podoba. Od jakiegoś czasu myślałem o zrobieniu podobnego zdjęcia, jednakże nie było okazji...

_________________
Adam Skrzypek

GSO 10", SW ED80, SW 90/900, AZ4, Nikon Action VII 10x50
Star Adventurer, Canon 1100D mod

Planowałem wrzucić jeszcze jeden wpis do majowych obserwacji i mimo braku sprzyjających warunków i wyczekiwanych w ostatni weekend wrażeń postanowiłem, że jednak to zrobię.
Na koniunkcję Mercury-Wenus-Jowisz zaczaiłem się 31 maja niedaleko miejscowości Żylice w Wielkopolsce:

Tego dnia przez cały dzień było tu błękitne niebo. Chwilę przed zachodem Słońca nadciągnęły nad moją miejscówkę kłopoty.
Pogoda jak widać na zdjęciu, jednak w wąskim pasie pomiędzy chmurami błyszczała Wenus a poniżej schodzący pod horyzont Jowisz.
Niestety Merkury w górze przez cały czas zakryty był gęstymi chmurami. Już po zmroku z pomiędzy chmur co rusz wyłaniał się Arktur a chwilami przebijały się: Saturn, Spika, Vega i z drugiej strony Capella. Szału nie było ale jak widać na fotce miejscówka jest kapitalna, ciemna aż strach, mrugają tylko czerwone światełka 2 odległych wiatraków.

"Łataną" koniunkcję trzech planet uzupełniłem dopiero dziś wieczorem (z okna sypialni) kiedy przez chmury był widoczny tym razem Merkury, nurkujący w szyku z Wenus. Kulki już nie były tak blisko siebie. Szkoda, że oddałem do rodziców moją starą Tento 10x50 bo odległość kątowa przekraczała nieznacznie 4,4st. SkyGuide'a aby złapać obie kulki w polu.

Przy okazji wyjazdu do Wielkopolski odkryłem jeszcze jedno niezbędne wyposażenie dla astromaniaka - środek na komary. Pogryzły mnie paskudnie i uratowała mnie tylko deszczowa kurtka z kapturem. Na letnie obserwacje polecam każdemu wyposażyć się w jakąś tajną broń na te paskudy!
Tak oto wyglądały obserwacje w ostatnią majówkę. Na pociechę odnalazłem kilka ciemnych miejscówek w tamtej okolicy. Przyda się następnym razem.

Ostatnio warunki sprzyjają w naszym kraju jedynie takim zjawiskom:

Zorza to to nie jest ale kolorki i szerokość tęczy robiły spore wrażenie.

Liczę, że wątek czerwcowy, otwarty wczoraj przez Adasia, przyniesie nam wszystkim więcej pozytywnych wrażeń. Tego Wam wszystkim i sobie życzę!

_________________
Pozdrawiam, Amadeusz

Columbus 13"; TSAPO906; PST; HEQ5mod; SAM; ASI533; ASI290; EOS6D