Mare Orientale - kampania obserwacyjna w 2015r i 2016r.

Początek roku, stąd naturalnym jest snucie planów na przyszłość.

W maju i lipcu będą sprzyjające warunki do obserwacji południowo zachodniej krawędzi Księżyca. Zadecydują o tym dwa czynniki: korzystna libracja w kierunku południowo zachodnim i niewielki dystans czasowy do efemerydalnej pełni, zapewniający odpowiednią plastyczność form powierzchniowych.

Z takiej okazji do obserwacji i fotografowania Mare Orientale trudno nie skorzystać i pomyślałem, żeby zrobić z tego szerszą kampanię obserwacyjną. Zapraszam zatem do wspólnego obserwowania i gromadzenia fotograficznych trofeów. Będzie to też możliwość praktycznego "wykorzystania" niepopularnej (by nie rzec: nielubianej) fazy Księżyca jaką jest pełnia. Morze Wschodnie jest najładniejszym z księżycowych mórz, ale ze względu na położenie "na krawędzi" nie możemy w pełni podziwiać jego walorów. W maju i lipcu Srebrny Glob, jakby na życzenie, przechyli się tak, że będziemy mogli oglądać jak największą część tego morza - z grubsza biorąc, jedną trzecią.

Warto już w kwietniu, tuż przed pełnią, sprawdzić możliwości sprzętowe i widoczność szczegółów aby mieć wskaźniki referencyjne do właściwych obserwacji w maju i lipcu. Parametry fizyczne w kwietniu jednak nie umywają się do tych w późniejszych miesiącach, kiedy będą zdecydowanie korzystniejsze. Załączone zdjęcie powinno dać pogląd o przedmiocie obserwacji. Mały ED80/600 jak widać wystarcza już do fotografowania, ale w moim zamyśle było wykonanie w tym roku zdjęć trochę większym sprzętem i o większej szczegółowości.

Efemerydy

Najlepszy okres do obserwacji formacji brzegowych południowo zachodniej krawędzi Księżyca, w tym: Mare Orientale (Morze Wschodnie) - na godzinę 23.00 czasu urzędowego. Pierwsze trzy terminy zapewniają najkorzystniejsze warunki w 2015 roku.

3.05.2015r - niedziela

7 godzin do pełni, wysokość 23 stopnie, libracja: W -4,5*; S -3,4* (składana libracja w kierunku południowo zachodnim -5,5*); Księżyc około 3* na północ od ekliptyki.

1.07.2015r - środa

5 godzin do pełni, libracja: W -4,9*; S - 6,5* (składana libracja w kierunku południowo zachodnim -8,1*); Księżyc około 5* na północ od ekliptyki).

30.07.2015r - czwartek

12 godzin do pełni, libracja: W -4,1*; S -5,9* (składana libracja w kierunku południowo zachodnim - 7.2*); Księżyc około 5* na północ od ekliptyki.

Rezerwowe terminy z gorszymi parametrami fizycznymi.

3.04.2015r - piątek (najbliższy termin do wykonania obserwacji referencyjnych)

14 godzin do pełni, libracja: W - 2,1*; N 0,4*; Księżyc około 1* na północ od ekliptyki.

27.09.2015r - niedziela

6 godzin do pełni, libracja: W -0,2*; N/S 0,0*; Księżyc w płaszczyźnie ekliptyki.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Jurku jestem pod wrażenie z posiadanych Twoich informacji dotyczących naszego Satelity . To już nie jest astronomia amatorska. Miejmy nadzieję że pogoda będzie sprzyjać . Chętnie wezmę udział w obserwacji tych struktur w tym właśnie okresie.

_________________

Jako miłośnikowi Księżyca nie wypadało by mi nie uczestniczyć w tym zacnym wydarzeniu. Wchodzę w to

Jerzy dziękujemy za szczegółowy "rozkład jazdy" Już wydrukowany

_________________
refraktor SW 150/750, Orion EON 72/430, MAK 90/1250, FirstScope 76/300
AZ4, Vixen Porta, AllView, FASTRON-5s
Canon EOS 600D, Canon EOS 300D, Canon 50 mm f/1.8 II, Canon 17-85 mm f/4-5.6
ToupTek Camera GPCMOS1200KMB

Zapraszam serdecznie na mojego bloga: https://modeler4884.blogspot.com/

Dziękuję koledzy.
Cieszę się, że będziemy się integrowali wokół tego przedsięwzięcia, a jak los będzie sprzyjał, to ciekawy materiał zdjęciowy będziemy mogli szerzej zaprezentować. Jak pomysł się przyjmie i odzew będzie duży, może pojawią się pomysły na inne kampanie obserwacyjne. Nic tak nie mobilizuje, jak sensowne skoncentrowanie się wokół jakiegoś celu. W sposób naturalny taka koncentracja uwagi pojawia się na przykład przy okazji zaćmienia Księżyca, zakrycia planety lub jasnej gwiazdy. Koncentrujmy się więc na czymś poza tymi wymienionymi zjawiskami - choćby tylko dla własnego zadowolenia.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Tak wygląda Mare Orientale (Morze Wschodnie). Kadry opracowane na podstawie materiałów z archiwum LROC. Jest to kolejna część konspektu kampanii obserwacyjnej.
Biała linia to orientacyjne położenie zachodniej krawędzi przy zerowej libracji, a czerwona linia to spodziewane położenie krawędzi przy najkorzystniejszej libracji w maju i lipcu br. Ponieważ obserwacje Morza Wschodniego będą prowadzone kilka godzin przed momentem pełni właściwej (od 5 do 14 godzin), stąd pewien pas południowo zachodniego brzegu nie będzie obserwowany, zatem można przyjąć, że biała linia będzie fizycznie reprezentować krawędź Srebrnego Globu (w ujęciu optymistycznym - spodziewam się, że 3 maja i 1 lipca widoczna krawędź będzie się znajdowała gdzieś pomiędzy czerwoną i białą linią). Dobrze naświetlone zdjęcia, a zwłaszcza opracowane programowo klipy AVI lub serie zdjęć przy użyciu ogniskowych od 1000 do 3000mm powinny pokazać sporą część obszaru Mare Orientale. Większe teleskopy pozwolą podziwiać ten obszar w dużo większą szczegółowością.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Dla naszego regionu prognoza pogody nie jest dobra ale może komuś uda się zrobić zdjęcia.

W piątek, 3 kwietnia przy zaledwie -2° libracji zachodniej, na 16 godzin przed pełnią (na godzinę 23) można będzie spróbować fotografować przedpole Mare Orientale. Centrum basenu będzie jeszcze w cieniu i nic tam nie zobaczymy, ale spodziewam się lepszej widoczności najbardziej zewnętrznego, trzeciego kręgu.

Zamierzam, jeśli mi się uda, sprawdzić własną konfigurację sprzętową i może zdjęciowo ta sesja będzie owocna, a wyniki jakoś dopełnią zasadniczy trzon majowych i lipcowych obserwacji.

Zapraszam.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Do dzisiejszych obserwacji przydadzą się dwie mapki: jedna - opisująca większe struktury leżące pomiędzy Mare Humorum a zachodnią krawędzią i druga - pobieżnie określająca zasięg dzisiejszych obserwacji (linia czerwona wyznacza kierunek do centrum Morza Wschodniego, linie żółte - możliwą widoczność zewnętrznych pierścieni basenu i linia biała - spodziewane położenie terminatora).

Mapki pokazują widok znad 240 południka, czyli zza krawędzi zachodniej; w określaniu struktur nie będzie przeszkadzała ich deformacja wynikająca ze skrótu perspektywicznego. Rzeczywisty wygląd niestety nie będzie taki wyraźny.

Formacje brzegowe wymagają specyficznych warunków, aby można cokolwiek zobaczyć: bliskość pełni i duża korzystna libracja. Tylko wtedy uwidaczniają się plastycznie i wyraźnie. Nie ma sensu obserwować dzień wcześniej lub dzień później, bo choć libracja nadal może pozostawać korzystna, zniknie zupełnie plastyczność terenu lub w ogóle nie będą oświetlone.

Jest niewielka szansa na okno pogodowe. Trzymam kciuki i powodzenia.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

3 kwiecień br., 20.45 cwe. Księżyc 17 godzin przed pełnią na wysokości zaledwie dwudziestu stopni nad horyzontem (to poziom osiągany w maju i lipcu).
Refraktor TS152/900, Lumix G3, filtr semiAPO, amatorski statyw paralaktyczny, seria 165 zdjęć jpg. (ISO200, 1/200 sek), Registax6 (stak 45).

Okno pogodowe pojawiło się w odpowiednim momencie. Plan sesji częściowo zrealizowany - tylko w podstawowej konfiguracji. Linia terminatora przebiegała dziś po obwiedni wewnętrznego pierścienia Mare Orientale - Montes Rook. Doskonale widoczny zewnętrzny pierścień - Montes Cordiliera, na jego linii widać krater - Eichstadt. Widać też twór graniczny - krater Schluter na północnym krańcu M.Cordiliera. Tam też, zbiegające się północne krańce obu pierścieni tworzą ciekawą kaskadę wyrw na krawędzi.

Okazuje się, że nawet niezbyt korzystne parametry fizyczne przyczyniły się do powstania bardzo ciekawego obrazu południowo zachodniej krawędzi Srebrnego Globu.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Piekna pamiątka Jurku. Gratuluję. Ja dzisiaj poprzestałem na obserwacjach wizualnych. Właśnie podglądam naszego Srebrnego Przyjaciela z okna

_________________
refraktor SW 150/750, Orion EON 72/430, MAK 90/1250, FirstScope 76/300
AZ4, Vixen Porta, AllView, FASTRON-5s
Canon EOS 600D, Canon EOS 300D, Canon 50 mm f/1.8 II, Canon 17-85 mm f/4-5.6
ToupTek Camera GPCMOS1200KMB

Zapraszam serdecznie na mojego bloga: https://modeler4884.blogspot.com/

Dzięki Kuba i cieszę się, że dołączyłeś dzisiaj do grona obserwatorów Morza Wschodniego. Nawet przy tej pogodzie jaką mamy, na forach sporo ludzi czynnie przyłączyło się do kampanii (a w zasadzie do jej zrębów). Niezwykle mi miło, że tak jest -nie spodziewałem się. Można by to określić mianem: pozytywnego zakręcenia. A przecież wieczór ciągle trwa.

U mnie znowu (niespodziewanie) piękne bezchmurne niebo.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Piękna kampania obserwacyjna U mnie także zero zachmurzenia. Pięknie prezentują się formacje na lewo od kraterów Krafft i Cardanus A okolice Mare Orielntale to już czysta poezja

_________________
refraktor SW 150/750, Orion EON 72/430, MAK 90/1250, FirstScope 76/300
AZ4, Vixen Porta, AllView, FASTRON-5s
Canon EOS 600D, Canon EOS 300D, Canon 50 mm f/1.8 II, Canon 17-85 mm f/4-5.6
ToupTek Camera GPCMOS1200KMB

Zapraszam serdecznie na mojego bloga: https://modeler4884.blogspot.com/

Od zachodu idą lekkie chmurki; a ja idę powoli spać. Czas zregenerować siły Dobrej nocy.

_________________
refraktor SW 150/750, Orion EON 72/430, MAK 90/1250, FirstScope 76/300
AZ4, Vixen Porta, AllView, FASTRON-5s
Canon EOS 600D, Canon EOS 300D, Canon 50 mm f/1.8 II, Canon 17-85 mm f/4-5.6
ToupTek Camera GPCMOS1200KMB

Zapraszam serdecznie na mojego bloga: https://modeler4884.blogspot.com/

Wrzucę swoją zdobycz. Mam nadzieję że nie pofandzoliłem opisów
Źródło wymiarów obiektów: Virtual Moon Atlas.

_________________
Synta 8", Scopos 30mm, SWA 6mm, Star Adventurer
SkyMaster 15x70

Adamie, bardzo dobre zdjęcia z opisem. Gratuluję fotograficznego trofeum M.Orientale.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Rzeczywiście piękne zdjęcia. Z opisem, mają teraz też wartość edukacyjną. Gratuluję! Mam nadzieje, że 03 05 2015 będzie też i u mnie pogoda.

Dziękuję Wam

_________________
Synta 8", Scopos 30mm, SWA 6mm, Star Adventurer
SkyMaster 15x70

Mare Orientale - Morze Wschodnie przy zachodniej krawędzi Srebrnego Globu. Niekonsekwencja w nazwie tego morza jest następstwem uchwały Konwencji Astronautycznej z 1961 roku, zmieniającej nazewnictwo kierunków wschodniego na zachodni i odpowiednio zachodniego na wschodni - miało to pomóc astronautom z programu Apollo w bardziej intuicyjnym orientowaniu się w terenie, po tym jak wylądują na Księżycu. Nie wiem, czy było to zwykłe zapomnienie, czy też niedostatki kompetencyjne - faktem jest, że nazwy tego pięknego morza Konwencja nie zmieniła.

Już dzisiaj, w nocy z 3/4 maja, będzie okazja dostrzec trochę więcej elementów topograficznych Mare Orientale niż w obserwacjach przed miesiącem i dużo więcej niż zazwyczaj - krawędzie: zachodnia i południowa przechylą się w naszą stronę. Będzie to początek okresu trzech miesięcy najlepszej w tym roku widoczności południowo zachodniej krawędzi naszego satelity, a majowy termin jest drugim w rankingu najbardziej korzystnych.

Efemeryda na niedzielę (precyzyjniej - noc z niedzieli na poniedziałek), 3 maja - na godzinę 24.00 czasu urzędowego czyli letniego (obserwacje można prowadzić od 22-ej do 2-ej).

Faza - 6 godzin do pełni, wysokość 25 stopni nad horyzontem, libracja: W -4,5*; S -3,4* (składana libracja w kierunku południowo zachodnim -5,5*); Księżyc około 3* na północ od ekliptyki.

Zapraszam na majowe spotkanie nad brzegami Morza Wschodniego.

Minionej nocy, ponad 24 godziny przed pełnią, fotografowałem wschodnią krawędź Księżyca i już elementy topograficzne Mare Orientale były widoczne (!). Terminator przebiegał po grani Montes Cordillera - na północy oświetlał wschodnią krawędź krateru Schluter, a na południu wydobywał z cienia koronę Eichstada (na wysokości rodziny jasnych kraterów Byrgius). Od krateru Rocca na południe biegnie trzeci pierścień otaczający Morze Wschodnie i chyba to zdjęcie dokumentuje jego enigmatyczną postać - choćby dlatego warto było wykorzystać pogodną noc do robienia zdjęć, mimo że warunki widoczności były słabe.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Jak tylko dopisze pogoda to postaram się uczestniczyć w kampanii obserwacyjnej. Niestety chmury nieco psują nastrój a i prognozy nie są najlepsze, na sat24 widać chmurzyska nadciągające z zachodu .

_________________
Adam Skrzypek

GSO 10", SW ED80, SW 90/900, AZ4, Nikon Action VII 10x50
Star Adventurer, Canon 1100D mod

To ja także dołączam do kampanii
Zanim chmury zasłoniły wszystko zdążyłem przez chwilę przyglądnąć się na naszego satelitę. Mare Orientale rzeczywiście widoczne, jednak w czasie pełni obserwuje się cokolwiek kiepsko. Ponadto warunki tarasowe + drzewa skutecznie utrudniały złapanie ostrości... Zatem, szybko po tym, jak spektakl się skończył zabrałem się za lekturę. Pozwoliłem sobie przetłumaczyć pewien materiał znaleziony w internecie.

ŁANCUCH KRATERÓW WEWNĄTRZ MARE ORIENTALE


(Mniejszy łańcuch kraterów długości 125m , jeden piksel to około 0.55m)

Wydaje się, iż ten mały łańcuch z kilkoma kraterami został bardziej uformowany z odrzuconych materiałów w trakcie formowania się krateru o większej średnicy. Te mniejsze kratery o wielkości około 20 – 30 metrów tworzą łańcuch długości zaledwie 125 metrów. Nieregularna natura ich dna oraz obwodów sugeruje, iż powstały nieco później. Większość kraterów znajdujących się na księżycu została uformowana właśnie w taki sposób, jednak kilka z nich, jak np. 50 kilometrowy Davy Catena (łańcuch kraterów), który widać na poniższym zdjęciu, sądząc po analizie, uformowany został jako rezultat serii uderzeń fragmentów komet czy też asteroidów, które zostały rozerwane przelatując blisko Ziemi.


(50 kilometrowy łańcuch Catena Davy, 10.9°S, 353.5°E, północ na górze)

Mniejszy łańcuch kraterów leży pośrodku wewnętrznych Rook Montes (Rook Montes – tworzące pierścień pasma górskie leżące na zachodnim skraju widocznej strony księżyca, przechodzące na drugą stronę. Całkowicie otaczają Mare Orientale, tworząc część masywnego basenu uderzeniowego. Pasmo to jest otoczone przez większe Montes Codillera, od których oddzielone jest przez górzysty teren. Stąd nazwa Inner.) w kierunku południowo-zachodniej krawędzi Mare Orientale. Orientale 1 jest jednym z dwóch miejsc blisko basenu Orientale, które są przedmiotem zainteresowań NASA ze względu na bliskość wyżyn regolitowych (są to warstwy zwietrzałej skały pokrywające Ziemię i inne planety skaliste – na księżycu jest to drobny pył składający się z odłamków skał po uderzeniach meteorytów oraz bezustannie opadający na powierzchnię pyłek mikrometeorytów) oraz basenu Orientale, który jest mocno przełamany w północną stronę, a także widoczny na krawędzi księżyca obserwowanego z Ziemi.


(Mały prostokąt u góry zdjęcia ukazuje położenie mniejszego łańcucha kraterów oraz skalę wielopierścieniowego basenu Orientale.)

Wiadomości zaczerpnięte z LRO oraz Wikipedia.

_________________
Celestron SkyMaster 25x70
Pink Floyd - "There's no sensation to compare with this..."

Wszystkie portale pogodowe prognozowały wieczorne pogorszenie warunków i całkowite zachmurzenie. Z przejęciem obserwowałem wschodzący pomarańczowy Księżyc i jak tylko wzniósł się na wysokość dziesięciu stopni zacząłem nagrywać materiał. To nic, że mglisty woal przesłaniał Srebrny Glob i obraz drżał, sprawiając, że krawędź Księżyca wyglądała jak najeżona - spodziewałem się, że będą to jedyna zdjęcia tego wieczoru.

Jednak, kiedy Księżyc wznosił się coraz wyżej, delikatne pasma obłoków ustępowały i niebo rozpogodziło się. Było trochę mglisto i obraz silnie drżał, ale nie było co marudzić.

Pierścieniowa struktura dobrze widoczna i ciemny obszar Jeziora Jesieni (Lacus Autumni) za północnym grzbietem Montes Cordillera też. Jezioro Wiosny (Lacus Veris) na wysokości ciemnego krateru Cruger dostrzegane raczej intuicyjnie tuż za grzbietem Montes Rook. Rodzina jasnych kraterów Byrgius wskazuje Eichstada leżącego tuż przy Kordylierach. Bez trudu znajdujemy kratery: Schluter na północy i Rocca na wysokości Jeziora Jesieni.

Przy tej pogodzie zdjęcie Mare Orientale będące mozaiką dwóch kadrów uznaję za wystarczającą nagrodę.

MAK 150/1800, ASI 120M z filtrem red GSO#29, EQ-ATM, AutoStakkert!2 (450/2500), Registax6, mozaika Microsoft ICE.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56