Astronomicznej pasji nie wyssałem z mlekiem matki, ale to Ona pierwsza pokazała mi, jako dziecku, siedem gwiazd Wielkiego Wozu. Mimowolnie, Jej gest wskazujący niebo, gdy patrzę z dzisiejszej perspektywy, okazał się być dla mnie drogowskazem, spotęgowanym później przez widok innej siódemki gwiazd - Plejad, w małej, własnoręcznie zrobionej lunecie. Odtąd stałem się jednym z wielu (...) "rycerzem bezimiennym, z Plejad kartuszem wybitym przez dłuto płatnerza. Wśród tego siedmioznaku gwiazd, moje uwielbienie i cicha poezja." (...)
Czas pokazał, że powinien znaleźć się tam też "kartusz" Księżyca.

Tomku, zgadzam się z Tobą całkowicie. I dodam tylko, że łatwo być poetą, kiedy się te miejsca zwiedziło.
Dla Ciebie i innych - Mare Crisium (Morze Przesileń) i Sinus Iridum (Zatoka Tęcz) w całej okazałości.
Trochę retrospektywnie.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Dziękuję bardzo, za tak miły opis- aż się rozmarzyłem Dziękuję za fotografie
Mare Crisium najwspanialej wygląda, tuż po nowiu, na drugi dzień- światło Słońca, oświetla skrawek górski na obrzeżach Morza Przesileń -lub Kryzysów jak kto woli, ja wolę poprzednią nazwę
A Sinus Iridum, robi oszałamiający widok w okolicy terminatora

Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za ten temat

_________________
Tomasz Zaraś
PTMA o/Poznań
Izdebno
PICCOLO TN 115/1150
TRIPLET TN 200/1478

okulary: 10,15, 20 oraz 25 mm Super Plössl. Filtr słoneczny z foli baddera.
Lornetka: Celestron 15 x 70 i 7 x 30 . Rejestrator czasu DCF.
Canon 350d mod
Montaż paralaktyczny FASTRON TRAK



g.g 5854060
adres e-mail: meteo@poa.home.pl
Strona projektu: Izdebska Ostoja Ciemnego Nieba https://www.facebook.com/pages/Izdebska-Ostoja-Ciemnego-Nieba/196221140513466
Moja współpraca z POA : http://poa.home.pl/forum/viewforum.php?
Zaprzyjaźnione forum: http://astro-zone.pl

Pewnie kiedyś uda mi się zilustrować, zatrzymany w Twojej i mojej pamięci obraz niedawnego świtu na obszarze Morza Kryzysów. Podzielam Twój zachwyt tym miejscem, a do Zatoki Tęcz będzie odwołanie we fragmencie, któregoś z następnych postów i pewnie zauważysz dlaczego. Takie "imaginarium" przyszłości. Pozdrawiam.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Czekam z niecierpliwością
Ale ''drążąc'' temat Srebrnego Globu i jego fenomenalnej działalności na naszą wyobraźnie i stan ducha, chciałbym się podzielić z Wami, jedną z moich notatek z dziennika obserwacji- wiem, że to nie sprawy dziennikowe itd. Ale temat dotyczy w całości Księżyca, lecz jeśli Administratura forum zdecyduje, proszę o usunięcie.

Zapis pochodzi z 04.10.2003 r. Kiedy to jeszcze nie miałem nawet komputera, a co dopiero mówić o internecie. Teraz łatwiej o dostęp do wiadomości czy atlasów- jest i selenografia w AstroJaWilu Ale wtenczas, kiedy stałem się posiadaczem Atlasu Księżyca, to był wielki krok do przodu- pełen satysfakcji...
Nie jest to zwykły zapis w dzienniku- raczej refleksja

Nowe Oblicze Księżyca

''Wczoraj wieczorem tj. 4 X mogłem sprawdzić to, czego dowiedziałem się z mojego Fotograficznego Atlasu Księżyca. Zacznę od początku...
Zawsze gdy patrzyłem na Księżyc, widziałem na nim jakieś plamy i kratery, dzięki lornetce mogłem zobaczyć więcej szczegółów jego powierzchni. Ale zawsze to były obiekty Srebrnego Globu, o których zbyt wiele nie wiedziałem i ich nie rozróżniałem.
Wiedziałem tylko tyle, że gdzieś tam jest Morze Spokoju i Morze Przesileń- ale ani o jednym ani o drugim nie miałem pojęcia.
A cały Księżyc wydawał mi się obcy. Lecz wczoraj, kiedy to po raz pierwszy od paru dni można było go spokojnie oglądać, przeżyłem coś wspaniałego, patrząc nań przez lornetę, zobaczyłem kilka znajomych mi już miejsc- które wydały mi się piękne. Pierwsze co mi się rzuciło w oczy to Morze Jasności (Mare Serenitatis) oraz Morze Spokoju (Mare Tranquilitatis) i moje ulubione Morze Przesileń (Mare Crisium). Zobaczyłem także spory krater na dolnej części Księżyca, który najprawdopodobniej był kraterem Tycho. Zobaczyłem masę innych tworów księżycowych- mniejszych i większych, które na pewno nauczę się rozpoznawać. I tego właśnie wieczora, Księżyc wydał mi się bliższy i naprawdę zauważyłem dopiero teraz, jak wiele na nim najróżniejszych obiektów i różności.
Spojrzałem na niego zupełnie innymi oczami. Nie był już tylko Księżycem w fazie 1 kw. Zobaczyłem jego nowe oblicze. A wszystko dzięki mojemu atlasowi.''

''Zobaczyłem masę innych tworów księżycowych- mniejszych i większych, które na pewno nauczę się rozpoznawać'' - patrząc przez pryzmat tych lat- naprawdę poznałem Księżyc znacznie lepiej, zobaczyłem więcej miejsc, przyciągających uwagę

Moje skromne zdjęcie, z ostatnich pierwszych dni po nowiu

_________________
Tomasz Zaraś
PTMA o/Poznań
Izdebno
PICCOLO TN 115/1150
TRIPLET TN 200/1478

okulary: 10,15, 20 oraz 25 mm Super Plössl. Filtr słoneczny z foli baddera.
Lornetka: Celestron 15 x 70 i 7 x 30 . Rejestrator czasu DCF.
Canon 350d mod
Montaż paralaktyczny FASTRON TRAK



g.g 5854060
adres e-mail: meteo@poa.home.pl
Strona projektu: Izdebska Ostoja Ciemnego Nieba https://www.facebook.com/pages/Izdebska-Ostoja-Ciemnego-Nieba/196221140513466
Moja współpraca z POA : http://poa.home.pl/forum/viewforum.php?
Zaprzyjaźnione forum: http://astro-zone.pl

Piękne zdjęcie, jak na moje oko zauważalne od prawej kratery: Lame, w centrum Langrenus i dalej ostra krawędź Morza Przesileń z majaczącym, brzegowym Mare Marginis. Cała malownicza ilustracja Nowego Miesiąca. Piękne.
To także jakiś mój archetyp wizerunku Księżyca. Dziękuję, że mogę ożywić wspomnienia. Z mojego miejsca obserwacji ten okres do pierwszej kwadry jest nieosiągalny, ale już niedługo będzie.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Dziękuję Zdjęcie faktycznie nie najgorsze, zważywszy na ujęcie przez okular kompaktem Samsung S 760. Póki co- tak mogę fotografować.

Życzę czystego i pogodnego nieba.

_________________
Tomasz Zaraś
PTMA o/Poznań
Izdebno
PICCOLO TN 115/1150
TRIPLET TN 200/1478

okulary: 10,15, 20 oraz 25 mm Super Plössl. Filtr słoneczny z foli baddera.
Lornetka: Celestron 15 x 70 i 7 x 30 . Rejestrator czasu DCF.
Canon 350d mod
Montaż paralaktyczny FASTRON TRAK



g.g 5854060
adres e-mail: meteo@poa.home.pl
Strona projektu: Izdebska Ostoja Ciemnego Nieba https://www.facebook.com/pages/Izdebska-Ostoja-Ciemnego-Nieba/196221140513466
Moja współpraca z POA : http://poa.home.pl/forum/viewforum.php?
Zaprzyjaźnione forum: http://astro-zone.pl

Ten post nawiązuje do poprzedniego, o kreskówkowym ludziku "Świętego", na poziomie rzeczowym i bardziej ogólnym.
Mare Humorum (morze wilgoci) - basen impaktowy na zachodniej półkuli. Jego dekoracją jest na północy Gessendi,
na południu Doppelmayer, Lee i Vitello, na zachodzie Mersenius, a w oświetleniu w różnych fazach uwypuklona jest strukturalna różnorodność jego wnętrza i otoczenia. Niby gładka powierzchnia, ale tak jak na morzu, w pobliżu brzegów przyjmuje fakturę falistą i nawet w jasnych plamach otoczenia brzegowego, odruchowo, atawistycznie, chcemy widzieć ziemskie, żółte plaże. Starym i nowym strukturom sekundują widmowe kratery i magmowe uskoki. Jest to chyba najbardziej oczywisty przykład tłumaczący nazywanie ciemnych, gładkich obszarów Księżyca morzami.

W rozszerzonej refleksji nad tą ilustracją pofolguję sobie w odniesieniach do niepopularnej dziś idei geocentryzmu. Nawet przesunięcia kategorialne nie są w stanie uwolnić naszego opisu od takiej optyki semantycznej. Pewnie jest to wyrazem chęci obłaskawiania przecież obcych nam miejsc. Takie humanizowanie w podejściu jest też zabiegiem czysto poznawczym - łatwiej zrozumieć nam inność, stosując analogię do naszej codzienności. Podejście z kolei antropomorficzne, bliskie kategorialnie geocentryzmowi, przejawia się w zaludnianiu innych światów humanoidalnymi postaciami na podobieństwo nas samych i umiejscawianiu ich w otoczeniu bliskich nam, ziemskich pejzaży.

Nasz świat jest wciąż... geocentryczny, niezależnie od tego co mówi współczesna nauka.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Ten post pozwoliłem sobie arbitralnie podzielić na dwie części, ale znaczeniowo mogłyby stanowić jedną całość.
Oto jego część pierwsza.
Spośród wielu kraterów, branych indywidualnie lub pogrupowanych, istnieją dwie ich "trójki - w probablistycznym ujęciu - przypadkowo położonych jeden za drugim. Ich charakterystyczne wizerunki uczyniły zasadnym używanie przeze mnie skrótów: TCC i PAA. Teraz będzie o tym pierwszym.
TCC to: Theophilus, Cyrillus, Caterina, na zachodnim brzegu Mare Nectaris (pamiętacie Góry Pierścieniowe?). To pewnie jest oczywisty przykład lunaryzmu i aby wyjść z tej oczywistości, pokazać chcę różne oblicze tej "trójki". Niech to będzie takie skrócone kompendium wiedzy w kategoriach: pojawiam się i znikam! Jako, że w mym sercu stale jest obecna mała imienniczka jednego z nich, z powodu osobistego sentymentu tę "trójkę" przedstawiam jako pierwszą.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Oto część druga poprzedniego postu.
Lunaryzm PAA to kratery: Ptolemaeus, Alphonsus, Arzachel. Żadnej z "trójek" nie da się przypisać spójnej, wspólnej genezy, jako że na pierwszy rzut oka kratery w obu są w różnym wieku. Pewnie łatwo ustalimy, które są najstarsze: mniej wyraziste, płaskie dna z wypełnieniem lawowym, brak centralnego wzniesienia. Może się okazać również, jak
w anegdocie o archeologach, których wiedza o trzech okresach historii pewnej, starej kultury sprowadzała się do tej postaci: o pierwszym okresie wiemy mało, o drugim jeszcze mniej, a o trzecim wiemy tylko to, że następował po tych wcześniejszych, tak i tutaj wiemy, który z nich jest najstarszy, a o dwóch następnych wiemy, że powstały po nim. Nie to jest przecież ważne, ale to mianowicie, jak zmieniają się pod wpływem oświetlenia. Jaką nam pokazują nastrojowość,
jak lśnienie wydobywa z nich osobliwy dualizm. To oczywiste, że "czarne jest czarne, a białe jest białe", ale kolejność plam i miejsc zajmowanych w przestrzeni, sama w sobie może być cechą indywidualną.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Tak sobie myślę, czy aby nie posądzacie mnie o uknucie obłąkańczego planu przechodzenia po kolei przez tysiące kraterów sytuowanych w różnych kombinacjach i z mojego kończącego postu, w dającej się przewidzieć dalekiej przyszłości, będziecie chłonąć z geriatryczną sprawnością umysłu informację o ostatnim już, najmniejszym, trzynastometrowym elemencie misternej układanki? Otóż, mimo że nie odrzucam tej ewentualności, uraczę Was teraz opowieścią o... największym kraterze na widocznej stronie Księżyca.
Jest nim Mare Imbrium (morze deszczów); północna półkula, ponad "diamentową kolią" pasma gór Apeninów, dalej okolone przez Kaukaz, Alpy, z wycinkiem Sinus Iridum (zatoka tęcz), od południa z kraterem Kopernik i górami Karpatami. Przez swoją przestrzenność nie od razu zauważamy jego uderzeniowy charakter. Płaski obszar "spokojnej wody z nieckami kilku średniej wielkości kraterów: Plato, Archimedes, Aristillus, Autolycus i Eratosthenes, wydaje się być idealnym miejscem do budowy pozaziemskich koloni ludzi. Teren płaski, dogodny do transportu bez wyrafinowanych konstrukcji inżynieryjnych.
Mając to na uwadze, zbliżmy się do północnego skraju basenu; ciemna niecka Plato, poniżej niej Montes (góry) Teneriffe, na lewo Montes Recti (góry proste), dalej Promontorium (przylądek) Laplace, jako cząstka Sinus Iridum. Urokliwe miejsce, z doskonałym widokiem (np. z jednego ze szczytów Montes Recti) na całą okolicę. Żeby spojrzeć na Ziemię z tego miejsca wcale nie trzebaby zadzierać głowy (tylko jakieś 40 stopni nad księżycowym horyzontem). Słońce odbywałoby swoją dzienno-miesięczną wędrówkę, a nasza błękitna planeta wisiałaby nieruchomo za panoramicznym oknem jakiegoś kolonialnego odpowiednika salonu. Jak w obrazie. Nawet spojrzenie w okular teleskopu wycelowanego w nią, w poszukiwaniu "georyzmów" (neologizm: ziemskich asteryzmów), byłoby taką samą czynnością, jaką wykonujemy teraz patrząc w niebo na Księżyc. Czy napewno taką samą?
Tu gdzieś powinienem rościć sobie pretensje do własnej działki. Spytacie pewnie: jakim prawem?
...(już niedługo)... Prawem respektowanym w pełni na naszej, dobrej, starej Ziemi: "przez zasiedzenie".

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Zauważyliście pewnie, ze niektóre księżycowe kratery otoczone są koroną promieni. Jest to nieodzowny atrybut tych większych i młodszych. Nie było bowiem, następnych po nich, dużej ilości upadków, które przykryłyby wyrzuconym materiałem ich chwałę. Poniżej zobaczymy promienistość kilku, wśród nich: Tycho, Copernicus, Anaxagoras i Kepler.
Linie Tycho potrafią zmierzyć całą widomą tarczę Srebrnego Globu. Ileż w nich uroku i królewskiego przepychu. Dlatego zasługują na wyróżnienie.

Tak jak ziemskie pustynie mają swoje krystaliczne róże, tak samo Księżyc zdobią ich lunarne odpowiedniki - kwiaty promienistych kraterów. Kwiaty promienistych kraterów..., dobry tytuł jakiegoś tomiku poezji.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

To już post podsumowujący drugą odsłonę wątku "Lunarne fenomena".
Trochę filozoficznych odniesień.
Fascynacja światłocieniem mogłaby być, mam tego świadomość, przedmiotem jakiejś rozszerzonej psychoanalizy,
ale na potrzeby tego wątku wykorzystam inne zastosowanie takiego sposobu postrzegania lunarnych osobliwości.
W dobie komputerów i zaawansowanych narzędziowo i estetycznie gier komputerowych, zwłaszcza zapalonych pasjonatów tych gier nie powinna szokować idea, że KAŻDY z nas może okazać się wytworem symulacji wyrafinowanego informatycznie eksperymentu socjologiczno-społecznego, prowadzonego przez przedstawiciela Wyższej Inteligencji, niezależnie od tego, co przez ten eufemizm będziemy rozumieli. W tym sensie nasz ogląd księżycowych fenomenów, zbliża się do idei platońskiej jaskini (elementu filozofi antycznej) i jeśli go rozumieć w ten sposób, jesteśmy metaforami owych niewolników (spętani uwarunkowaniami środowiskowymi, wychowaniem, światopoglądem), którzy w migotliwych cieniach na ścianie jaskini (a może po prostu na siatkówce oka, na matrycy CCD), dostrzegali rzeczywistość ideii,
a fizyczność rzeczy generujących te idee (czyli nasz mózg i cała ta plątanina neuronów wraz z jej procesami elektrochemicznymi prowadząca do uświadamiania sobie wrażeń wzrokowych) była czysto iluzoryczna.
Może się wszak okazać, że lunarne osobliwości w tym metaforycznym sensie filozofii antycznej są bardziej realne niż ich obserwatorzy, których istnienie warunkuje niezwykle zaawansowana, ale przecież tylko, komputerowa symulacja.
Niech każdy z nas ma to na uwadze, wciskając na klawiaturze swojego komputera klawisze: Ctrl-Alt-Delete.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Jerzy, fajnie to wszystko opisujesz. Księżyc zawsze mnie intrygował. Mimo iż "tak blisko" to pełen niesamowitych form i kształtów pobudzających wyobraźnię. Czapki z głów dla prawdziwego pasjonata. Dla mnie osobiście przygoda z obserwacją nieba zaczęła się właśnie od lornetki "made in ZSSR" i księżyca właśnie. Potem zacząłem spoglądać z ciekawością głębiej w niebo, ale i teraz lubię ustawić lunetę na księżyc by spędzić tam trochę czasu.

_________________
Pozdrawiam
Rafał Malczyk
moje filmy - Vimeo, moje fotki - Flickr
------------------------------------------------------------
III Wielka wyprawa obserwacyjna Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii. Weź w niej udział poprzez internet.

A tu kamyczek się poturlał: LINK

_________________
Synta 8"

Lepiej wkleić od razu zdjęcie

_________________
Pozdrawiam, Marek Substyk
Portal AstroCD, http://www.astrocd.pl, Forum AstroCD, http://www.forum.astrocd.pl
Sklep Allegro AstroCD - literatura i pomoce naukowe dla miłośników astronomii – facebook.com/Wydawnictwo.AstroCD
Mój profil na Facebooku
tel. 880-184-000 (prywatny), e-mail: astrocd@astrocd.pl (prywatne), m.substyk@urania.edu.pl (Urania-PA), marek.substyk@ptma.pl, zarzad@ptma.pl (PTMA);
tel. 575-572-330 (praca), e-mail: katowice@deltaoptical.pl
------------------------------------------------------------

Wielkie Wyprawy Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii. USA 2020/Islandia 2020

Rafale, każdy zaczynał od prostego sprzętu, jakiejś lornetki, tandetnej lunety, która i tak była dla nas szczytem techniki.
Ale przygoda z Luną w końcu popchnęła mnie na "wyżyny" technologii, aby sprostać swoim rosnącym ciągle oczekiwaniom.
Najpierw technologia pozwalała poznać "ogół", potem była drogą do szczegółu i ciągle dalej, aż się boję pomyśleć, gdzie to może zaprowadzić, jaką technologią będziemy dysponować za parę, paręnaście lat? I choć kosmiczne technologie budzą w nas podziw, własna "alchemia" to jest to co nas nakręca. Przecież na zdjęciach z HST nie szukamy asteryzmów. Wszystko niejako musi być dostępne dla naszych oczu, wtedy dopiero czujemy ten przyjemny dreszczyk. Zaawansowana technologia ciągnie cywilizację do przodu, my zaś np. w lunaryzmach, w przypadkowych układach plam światłocienia, grzebiemy trochę jak w śmietniku. I choć nasza fascynacja nie ciągnie postępu cywilizacyjnego, to napewno przyczynia się do postępu kulturowego.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

A również Dziękuję

Zazwyczaj to najmłodszym na początku zawsze mówimy trochę o Księżycu a później ogólnie o całym Układzie Słonecznym. Ale to jest bardzo dobry pomysł, żeby przedstawić na przykład starszakom Księżyc z tej innej "tajemniczej" strony. Takiej prezentacji to jeszcze nie mieli Jeśli za pozwoleniem, mogłabym posłużyć się zdjęciami wraz z pięknymi opisami, które według mnie mają tutaj ukrytą Magię to Pięknie Dziękuję

_________________
"... cóż piękniejsze nad niebo, które ogarnia wszystko co piękne ..." ;-)
Mikołaj Kopernik

"Miłość jest najwyższą siłą wszechświata, to ona wprawia w ruch gwiazdy"
Alighieri Dante

Twoja propozycja sprawiła mi ogromną radość. Jeśli w jakikolwiek sposób moje prace staną się elementem dydaktyki
w Twojej pięknej działalności, masz moją zgodę, aby je używać według swojego uznania - tak w formie jak i treści.
Nie sądziłem, że moja miłośnicza aktywność, w ogóle i na forum doczeka się takiej emanacji. To wielka przyjemność, ale też i honor.
Wyrazy szacunku i sympatii. Pozdrawiam.
Daj kiedyś znać proszę, z jakim odbiorem się to spotka.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Witaj Jurku , trochę przyspałem w ostatnim roku ,sam po trochu jestem planeciarzem niejako z konieczności .
Zawsze Księżyc mnie fascynował jednak sposób w jaki prezentujesz naszego Satelitę jest fenomenalny.
Jestem pod wrażeniem twoich lekkich wypowiedzi traktujących o księżycowym krajobrazie , mnie samu po głowie chodził
zbliżony wątek "Wędrówki Księżycowe" jednak nigdy nie zacząłem tematu , skupiając się częściowo na dziennikach obserwacyjnych ,
których skromny początek możesz poczytać na forum , mam zamiar ruszyć temat w tym sezonie.
Jednak jeśli pozwolisz będę dopisywał swoje "księżycowe trzy grosze" w tym wątku.

_________________
Equinox 100/900 , TS90/500

Ten wątek, powoli staje się prawdziwą perłą naszego forum.
Kunszt warsztatu "lunarnego" i sposób przekazu mnie osobiście stawia w kącie i każe milczeć by nie zakłócił fałszywą nutą tej pięknej melodii słów i obrazów.
Pozwól Jurku, że pozostanę w tym cichym zachwycie i nie będę wykrzykiwał OCH !!! ACH!!! SUPER!!! - jako miernej jakości przerywników tej pięknej opowieści.

_________________
jp2
tel. 663 295 042
e-mail: janpolak63@gmail.com
teleskop: Synta 12"