Wczorajszy Księżyc - tylko w Cassegrainie RC 9". Stakowanie 90-100 klatek w Registaxie. Pierwsze zdjęcie z użyciem telekonwertera 1.8x i pomniejszone (37%), pozostałe w ognisku głównym i pomniejszone (50%).
Ciągle warunki przeciętne jak na tą aperturę i Księżyc nisko (około 20*) więc dodatkowo jakiaś konwekcja od nagrzanych dachów przyczynia się do degradacji obrazu. Jednak patrząc na surowe klatki i te po obróbce widać ile dobrego wnosi Registax.
Księżyc w wieku 9 i pół dnia (1 dzień i 16 godzin po pierwszej kwadrze). Terminator sięga już poza Kopernika, docierając do Reinholda i Lansberga - prawie całe Morze Deszczów (Mare Imbrium) widoczne, ale Zatoka Tęcz tylko w postaci Przylądka Laplace'a. Srodek terminatora ciemny i pusty w związku z jego usytuowaniem na terenie Morza Deszczów, Oceanu Burz (Oceanus Procellarum) i Morza Chmur (Mare Nubium) na południu, gdzie pięknie wydobywa się z cienia krater Bullialdus.
Wokół Copernicusa, w sprzyjającym oświetleniu promieniście rozłożona materia wyrzutowa. Góry Karpaty i Apeniny (południowy, trzeci pierścień fałd sejsmicznych od Mare Imbrium) plastycznie widoczne. Na południe od Eratosthenesa - Zatoka Upałów (Sinus Aestuum) jako pozostałość wypełnionego starego krateru. Kilka szczytów poniżej górnego krańca łańcucha Apeninów (od strony Morza Deszczów) jest miejsce gdzie wylądował Apollo 15.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Ja wczoraj też trochę balkonowo walczyłem z Księżycem. Tak jak Jurek pisze 20* to trochę nisko. Registax u mnie leży niestety W załączniku pojedyncza klatka z Edka.

_________________
Radek
tel. 508 249 269
telep Sky-Watcher SKDOB 10", SW 80/400 AZ3,
SW 80ED HEQ5
SCOPOS 30, SWA 8,13,22, Super Plössl 10, 25, Hyperion 5
DO FOREST II 8x42, lidletka 10x50
------------------------------------------------------------
III Wielka wyprawa obserwacyjna Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii. Weź w niej udział poprzez internet.

Nie ma to jak EDek - lekki, poręczny i daje dobre obrazy. Bardzo dobre zdjęcie Radku. Copernicus wyglądał wczoraj bardzo efektownie.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Ta pojedyncza klatka jest Radku bardzo ładna, czasem stack tak nie wychodzi. Super.

_________________
Adam Skrzypek

GSO 10", SW ED80, SW 90/900, AZ4, Nikon Action VII 10x50
Star Adventurer, Canon 1100D mod

Dzięki chłopaki Wczoraj też próbowałem, ale było dużo gorzej niż w środę. Miałem dziwne wrażenie że jak wyłaniał się spomiędzy chmur był dużo ostrzejszy niż jak chmury całkowicie uciekły. Może przez to że był wtedy niżej....tak czy siak wrzucam poglądową fotkę z wczorajszego wieczoru z fragmentem chmury

_________________
Radek
tel. 508 249 269
telep Sky-Watcher SKDOB 10", SW 80/400 AZ3,
SW 80ED HEQ5
SCOPOS 30, SWA 8,13,22, Super Plössl 10, 25, Hyperion 5
DO FOREST II 8x42, lidletka 10x50
------------------------------------------------------------
III Wielka wyprawa obserwacyjna Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii. Weź w niej udział poprzez internet.

Księżyc dwa dni przed pełnią. Od swojego wschodu kusił piękną barwą na soczystym, niebieskim niebie. Refraktor SW90/900, Lumix G3, statyw paralaktyczny amatorski. Nawet w odkrytym terenie obraz drżał ale był bardzo wyraźny i klarowny. Warto było przenieść sprzęt i wykonać kilka serii zdjęć. Zdjęcie na ciemnym niebie w pełnej rozdzielczości, z reliefową zachodnią krawędzią. Powiększony fragment (warto zwrócić uwagę na jego jakość) ukazuje południową część terminatora z dużym kraterem Schickard, poniżej trójka kraterów: Wargentin (wypukły!), Nasmyth i Phocylides, na prawo od nich Basen Schiller-Zucchius (do niedawna nie wiedziałem o jego istnieniu, na zdjęciu wyraźnie zdefiniowany), a poniżej krawędziowy rozległy krater Bailly.
W partiach równikowych terminator zatrzymał się przed dużym kraterem Grimaldi - ciągle nie mogę go dobrze sfotografować. Może jutro?

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Księżyc z 26.lipca - 3 dni i 4 godziny po pełni. ED80 na EQ3-2 (F600 lub F1050), Lumix G3, UV/IR-cut, Registax V5.

Około północy na kilka minut pojawiło się czyste niebo w dużym oknie zachmurzenia, wystarczające do zrobienia serii zdjęć w ognisku głównym ED80. Na zdjęcia w większej skali trzeba było czekać do 2.40, kiedy Księżyc był już wysoko nad horyzontem (37*).
Terminator zbliżył się już do Mare Nectaris i charakterystycznego kompleksu kraterów Janssen na południu. Wzrósł kontrast oświetlenia dolin księżycowych - Vallis Rheita jest zupełnie czarna, a Vallis Piccolomini-Watt (to nazwa nadana przeze mnie) wygląda jak szeroka autostrada wiodąca do serca Morza Nektaru.
Mare Crisium pogrążone w mroku, tylko jego zachodnie krawędzie są oświetlone i dzięki temu, kolejny raz, jest możliwość spojrzenia na "łuk skalny" łączący przylądki: Olivium (północny) i Lavinium (południowy). Dziś bardzo łatwo można było uwierzyć w jego istnienie, zwłaszcza że strumień światła dawał złudzenie przeświecania jakby przez tunel.
Jako ewenement można uznać widok pełnego pierścienia otaczającego Mare Nectaris, zwykle redukowanego do zachodniego półokręgu, jako najbardziej wyraźnego. Dzisiaj wschodni półokrąg (szczególnie wyraźna jego południowo-wschodnia część) dopełnia całości - zewnętrznego pierścienia sejsmicznego. Pierwszy krąg widoczny jest zawsze jako obramowanie wypełnionej lawą depresji poimpaktowej. Mołbym również upierać się, że dostrzegam, choć bardzo niewyraźnie, drugi, środkowy pierścień wzgórz. Właśnie w tym kształcie Morze Nektaru jest mniej urodziwym bliźniakiem Mare Orientale - morza zza zachodniej krawędzi. Okazja do zobaczenia gór pierścieniowych wokół Mare Nectaris w całości może szybko się nie powtórzyć - warto więc ten widok zachować w pamięci.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Księżyc 27.07.2013r - 4 dni i 6 godzin po pełni.

Najciekawsze widoki oferuje południowa część terminatora, który wślizguje się już do wnętrza Mare Nectaris, przechodząc przez szczyty łańcucha gór Pirenejów (wschodnie tereny Mare Nectaris).
Zaczął się wielki spektakl mający związek z oświetleniem południowej półkuli, który potrwa do ostatniej kwadry. Takiego "bizantyjskiego ornamentu" światłocieniowego trudno szukać gdzie indziej. Z powodów czysto logistycznych, mogłem asystować zmianom na lini terminatora tylko w interwale nieco ponad godzinę. Już to wystarczyło do uchwycenia subtelnych różnic w oświetleniu. Dwa kadry dokumentujące te zmiany są jak poklatkowy pokaz powolnego wlewania się na depresyjne tereny powodziowej fali cienia. Aby móc wzmocnić efekt trzeba było spreparować programowo zdjęcia i wydaje mi się, że wyszło całkiem nieźle. Dawno nie widziałem w takim kształcie formacji Janssen, która zdaje się być głową olbrzymiej kobry wijącej się aż do Pirenejów, a której znaczącą częścią jest dolina Piccolomini-Watt. Myślę, że każdy patrząc na takie zdjęcie będzie miał trudności w trzymaniu się w ryzach racjonalnego osądu. To woda na młyn naszej wyobraźni.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Wczoraj swoje pierwsze światło dał mój nowy ES 30mm. Muszę przyznać że jest to okular godny polecenia. W mojej Syncie 8" dawał kontrastowe klarowne obrazy wolne od komy (raczej nie jestem dogłębnym analizatorem wad optycznych). Mimo relatywnie niedużego - w tym zestawie - powiększenia (40x) popularne eM-ki imponowały swoją wielkością. M13 zawieszona w szerokim polu, duża M27, mniejsza już M57 wyglądały nadspodziewanie dobrze. Moim zdaniem okular wart w każdym calu swojej wagi i ceny .

_________________
Adam Skrzypek

GSO 10", SW ED80, SW 90/900, AZ4, Nikon Action VII 10x50
Star Adventurer, Canon 1100D mod

Księżyc 28.07.2013r - 5 dni i 6 godzin po pełni i 1 dzień i 18 godzin do trzeciej kwadry.

Dostrzeżony o 22.50 tuż po jego wschodzie, w kilkustopniowym prześwicie między blokami, jakieś półtora stopnia ponad linią drzew na widnokręgu. Głęboko pomarańczowy, przechylony około 30 stopni w lewo, niewiele "grubszy" od półkola - jak duża przepołowiona mandarynka - zupełnie nieprzypominajacy ciała niebieskiego, już raczej rozświetlony klosz lampy sodowej zawieszonej na niewidocznym słupie ulicznym.
Zupełnie się niespodziewałem tego widoku, bo wieczorne niebo zapowiadało się mgliste i nieprzeźroczyste przy horyzoncie.

Zdjęcia wykonane w dwóch terminach: o godzinie 1.21 i o 3.28 cwe.
Terminator przebiega przez środek Mare Tranquillitatis i zachodni skraj Mare Nectaris. Na południe od Morza Nektaru widać piękny lunaryzm - "Plaster miodu

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56