Wypływa na senne morze, wielki świetlisty sterowiec...

Tak brzmiałaby parafraza słów skondinąd pięknej piosenki, dla podkreślenia letniej (świętojańskiej?), największej w tym roku pełni Księżyca (33,45'). Już nie uda mi się realizacja pewnego paranaukowego projektu dotyczącego tej pełni, ale może mnie i Wam uda się kolejnej nocy zrobić jakieś zdjęcia (wszak pełnia wypada w środku dnia i wczorajsza noc i dzisiejsza są jak dwa lustrzane odbicia, doskonale symetryczne). Mogą to być ujęcia plenerowe, wschód lunarnego lampinu ponad miejskim horyzontem, opalizujące obłoki jako tło dla Księżyca - podobne pięknym zdjęciom Roberta Gudańskiego z wątku: "Księżyc jest super". Inwencji nie powinno zabraknąć.
Może wspólnie stworzymy fotograficzny reportaż o tym wydarzeniu - od zdjęć astronomicznych, detalicznych, po zdjęcia szerokich planów kontekstowych; od dokumentu po wszelkie wariacje na temat; od opisu słownego zjawiska, po jego interpretację liryczną, filozoficzną, znaczeniową.

Mój wczorajszy "świetlisty sterowiec", o wyraźnym pomarańczowym zabarwieniu, wypływał spoza bloku i był to jedyny krótki epizod tego wieczoru z w miarę czystym niebem. Później coraz gęstsze chmury maskowały wielką pełnię, że czasem nic nie było widać. W tych momentach, kiedy tarcza Księżyca pojawiała się - trochę z nudów i dla zabawy, pstrykałem pojedyńcze zdjęcia, coraz bardziej utwierdzając się w przekonaniu, iż będą to chyba moje jedyne. Przed północą już nawet nie widać było śladu opalizacji. Oto plon tej "fotografiady" (fotograficznej eskapady, rozumianej jako luźne potraktowanie tematu).

Zapraszam do umieszczania Waszych reminiscencji i impresji.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Byłem wczoraj w pracy i w miarę możliwości wyglądałem przez okno na wielkiego Łysola. Widoki jakich doświadczyłem odpowiadają Twojej ostatniej mhrocznej składance. Fajny klimat i fajne jak zwykle fotki.

_________________
SW DOB 10" / MAK 90+kity
SWWA 6mm+Scopos30mm+SWWA9mm+Hipek17mm+UHC-S 2"
Lornetki Tento 7x35 DeltaOptical Entry 10x50
Variatio delectat;)

A oto moja pamiątka z wczorajszego wieczora. Mój pierwszy księżycowy Timelapse ustrzelony z balkonu.

https://docs.google.com/file/d/0B8HRjCW ... sp=sharing

_________________
Pozdrawiam
Rafał Malczyk
moje filmy - Vimeo, moje fotki - Flickr
------------------------------------------------------------
III Wielka wyprawa obserwacyjna Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii. Weź w niej udział poprzez internet.

Liczyłem na Wasz odzew.
Rafale, miałeś dłużej u siebie okno pogodowe i pięknie wyszło (na początku widać pasemka obłoczków, dających malownicze falowanie).
Arturze, dzięki i może dzisiaj pogoda da nam więcej okazji do fajnych ujęć. Liczę między innym na Twoje wsparcie.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Miejmy nadzieję że i dzisiaj będzie coś widać

Trudno coś powiedzieć na temat prognoz. Straszny bałagan na niebie. Pociesza fakt, że Księżyc w perygeum (prawie), jednocześnie w pełni i góruje nisko nad horyzontem, co sprawia, że wizualnie wydaje się być jeszcze większym. Wczoraj na wysokości kilku stopni był wręcz ogromny.

_________________
SW DOB 10" / MAK 90+kity
SWWA 6mm+Scopos30mm+SWWA9mm+Hipek17mm+UHC-S 2"
Lornetki Tento 7x35 DeltaOptical Entry 10x50
Variatio delectat;)

Zaczęło się jak zwykle - nieprzenikniona zasłona chmur. Gdzieś po przeciwnej stronie nieba okna pogodowe dodawały tylko nerwowości i zwątpienia. Czasem siąpił lekki deszcz, a chmury niezmiennie i leniwie podążały w krzyżujących się kierunkach, stanowiąc zapewne dubeltową gwarancję nic-niezobaczenia.
Wreszcie przed północą, zaczęły majaczyć pierwsze opalizujące światłem Księżyca rzadsze obłoki, aż po pewnym czasie i one zaczęły się rozpływać, i niebo otworzyło się z cudowną klarownością powietrza. Zanim wykonałem EDkiem kilka serii zdjęć, w ognisku głównym i z telekonwerterem dla F1050mm, trwało poklatkowe gonienie za ciekawymi ujęciami: w chmurach, za chmurami, z dominantą barwną i BW.
Pełnię udało mi się w końcu zaliczyć. Finalne zdjęcia z dzisiaj i w pewnym sensie plenerowe z wczoraj, jak klamra spięły dwa oblicza wielkiej tegorocznej pełni. Kaskada barwnych migawek z zabawy w chowanego z chmurami może być uważana za bonus całej sesji fotograficznej.
"Przysłonięty opalizującymi chmurami" stanowi przysłowiową wisienkę na torcie. Nie zrealizowałem pomysłu zdjęć Księżyca w towarzystwie elementów miejskiego horyzontu, jedynie narożnik bloku stanowi jego namiastkę - zapewne powinien być odbierany jako skrót myślowy: Księżyc tuż za rogiem. I taka była wielka pełnia - krótkie interwały, jak przelatujące przed oczyma widoki z szybko mknącego samochodu, jak mrugnięcie tegoż oka - bez chwili kontemplacji i bezdechu oznaczającego zachwyt, jak mieniąca się w czasie spadania kropla deszczu towarzysząca wczoraj i dzisiaj Księżycowi. Tych kilka zdjęć musi wystarczyć...

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56

Księżyc. Od zawsze wprawiał mnie w zachwyt i przyprawiał o ciarki na ciele; wędrujący po czarnym niebie, spokojny niewzruszony obserwator. Ilekroć spoglądałem w niebo, ukazywał inne oblicza... a kiedy miałem wielką przyjemność pierwszy raz spojrzeć nań bliżej, znacznie bliżej bo za pomocą Columbusa 13", tym bardziej mnie ciekawi... pierwszy raz rzuciłem "okiem uzbrojonym" na jego twarz -efekt był piorunujący! Jest jeszcze na nim tyle do obejrzenia i wszystko przede mną - czuję się jak małe dziecko po kolacji wigilijnej, czekające na prezenty

piękne zdjęcia, Panie Jurku - tym wartościowsze, co trudniejsze do zrobienia

_________________
e-mail: rob.urbanek@gmail.com

Robercie, śmiało mogę powiedzieć, że nie starczy nam życia aby zobaczyć wszystkie niuanse związane z oświetleniem tworów na powierzchni Księżyca. Jeśli wystarczająco szczegółowo zaczniemy to robić, okaże się, że nawet tej samej nocy w ciągu kilku godzin obserwowany fragment powierzchni będzie przechodził wielorakie przeobrażenia, jak fotografowana w studiu postać poddana kreatywnemu oświetleniu z różnych kierunków.
Przede mną ciągle jest ten rodzaj dokumentowania. Dzięki niepogodzie i ograniczonym zasobom naszego czasu, wiele tych światłocieniowych niuansów jest niedostrzeganych. Już na wyobraźnię powinien podziałać fakt, że ograniczając się do stałej pory obserwacji adekwatnej do fazy Księżyca, powtórzeń światłocieniowych możemy spodziewać się po upływie ponad 18-tu lat. Wydłużając czas obserwacji do kilku godzin skrócimy proporcjonalnie ten interwał. Któż z nas tyle czasu może poświęcić? Mnie sie to zdarzyło tylko raz.
Żartobliwie mogę powiedzieć, że w mojej fascynacji Srebrnym Globem jestem dopiero na etapie inwentaryzacji ciekawych miejsc, aby w odpowiedniej porze móc skupić się na tych, które będą niewątpliwie substytutem diamentów ze świata kopalin - mam nadzieję, że moja technika fotografii pozwoli na to aby przeobraziły się również w prawdziwe brylanty. Czego sobie i Tobie Robercie życzę.

Jesteśmy jak wielka rodzina (nie tylko na Forum), a w rodzinie jesteśmy wszyscy na Ty - egalitarnie. Dziękuję.

_________________
MAK 150, ED80, refraktor TS 152/900, EQ3-2
ASI 120 MM CMOS (mono), Lumix G3
Celestron Outland LX 10x42, Bresser 8x56